Page 112 - ebook.msu.ac.th
P. 112

112             ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์




                       ธัมมกถิกเทวบุด  มือซ้ายถือดอกบัวค า  มือขวาถือกวดแก้ว
                                                             ๔๖๔
                                 ๔๖๓
               (ขวดแก้ว) น ้ามันทิบ   ลงมาฮอดภูก าพ้า ยามตุดตั ง  เมื่อค่ า
                       วิสุกัมมเทวบุด ขาบไหว้เวียนเมื่อขวา ๓ ฮอบจีงควัดดินสุก เบื้องตาวัน
               ออกเวียนเมื่อขวาไว้  แล้วจีง กล่าวคาถา มังคะละโลก ว่า

               “พุทธะ มังคะลัง โลเก” ดังนี้
                       แล้วจีงควัด ฮูปพระยาติโคตรบูรขี่ม้าพละหก
                       ฮูปพระยาสุวัณณภิงคละขวี่ม้าไปอากาด
                                                                    ๔๖๕
                       ควัดฮูป ๒ อันนี้ก่อนแล้ว ธัมมกถิกเทวบุด เหยี่ยร  น้ ามันทิบ
               ให้สีสุนันทะแลสีมหามะยาเทวบุดแล วิสาขาเทวบุด  เทลวด
                       ๓/๓/๑ แล้วจีงควัด ฮูปพระยาจุลลณีพรหมทัดขวี่ช้าง  ราชบุดขวี่ม้า
                       ฮูปเสนาอามาส ประริวานลายดอกไม้เจือกัน  ไว้ด้านวันออก

                       ก็ควัด ฮูปพระยาอินทปัฏฐนครขวี่ช้าง  น้องพระยาขวี่ม้า
                                                         ๔๖๖
                       ฮูปเสนาอามาส ประริวานลายดอกไม้ เจือ  กัน ไว้ด้านใต้
                       ควัด ฮูปพระยาค้าแดงขวี่ช้าง เสนาอามาสขวี่ม้า ประริวานลาย
               ดอกไม้เจือกัน  ไว้ด้านตะวันตก

                       ควัด ฮูปพระยานันทเสนขวี่ช้าง  น้องพระยาขี่ม้า ฮูปเสนาอามาส
               ประริวานลายดอกไม้เจือกัน  ไว้ด้านเหนือ
                                                                 ๔๖๗
                       ควัด ฮูปพระยาติโคตรบูรแลพระยาสุวัณณพิงคละ  นั้นควัดไว้ดีซู่
               ด้านก้ าเท็ง

                       จีงควัด ฮูปสีสุนันทะแลสีมหามยาแลวิสาขาเทวบุด อยู่อยายไว้
               ซู่ด้านแล้ว




               ๔๖๓
                   น ้ามันทิพย์-ผู้ปริวรรต
               ๔๖๔
                   หมายถึง เวลาเริ่มต้นของกลางวันและเวลากลางคืน, ในที่นี้หมายถึงเวลาเริ่มต้นของกลางคืน
               ๔๖๕
                   เหยี่ยน, เหย่น, เหง่น หมายถึง หยาดน ้า, เทน ้า, รดน ้า-ผู้ปริวรรต
               ๔๖๖
                   หมายถึง ปน, ระคน, คละ
               ๔๖๗
                   ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ (๒๔๘๓)  มีเพียงพระยาสุวัณณภิงคาร  หน้า ๑๗๐.
   107   108   109   110   111   112   113   114   115   116   117