Page 118 - ebook.msu.ac.th
P. 118
118 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
๔๘๗
มกก (ธรรมกรก) มือซ้าย ควัดฮูปฝูงนี้ไว้เทิงด้านตาวันตกเพียงฮูปมหากัส-
สัปปะหั้นแล
แล้ววิสุกัมมเทวบุด จีงไหว้อินทาทิราสว่าให้ผู้ข้าควัดฮูปฝูงนี้เหดใด
ก็ข้าจา
ดูราวิสุกัมมเทวบุด เมื่อสัพพัญญูเจ้ามาสรัฏฐิดในราตีแลสันข้าวในที่นี้
๔๘๘
เฮาได้มาอุปปัฏฐาก แม่นตนเจ้าก็ลงมาให้ อาสสนาพิดาน วันนั้นแล
วิสุกัมมเทวบุดแย้มหัวว่า ก็มีสิ่งมหาราสเจ้ากูนา (กรุณา) นั้นแท้
ก็ข้าแล ท่อว่าผู้ข้าบ่เห็นมหาราสเจ้า
อินทาทิราสว่าเจ้าลงมาเมื่อหัวค่ า รุ่งแล้วกับ (กลับ) หนีก่อนแจ้งแล้ว
เฮาจีงมาอุปปัฏฐากด้วยไม้สีฟันแลน้ าเต้า สัพพัญญูมาสันข้าวแล้ว เฮาจีงขืน
(คืน) หนีแล
วิสุกัมมเทวบุด ๓/๗/๑ ว่าสาธุกานหั้นแล
ยามนั้นพระยาอินทาจีงกล่าวว่าดูราวิสุกัมมเทวบุตร ส่วนดังพระยาติ-
โคตรบูรนี้ เป็นเชื้อโคตรรวงสาพระโคตมะเจ้าเฮานี้ แต่ในกาลเมื่อก่อนพุ้น
พระยาคึดในใจมักใค่เป็นพระเจ้าตน ๑ ก็ปราถนาค้ าสาสนาหั้นแล สัพพัญญู
เจ้าหลิง เห็นอนตาย (อันตาย) บ่ได้ จีงจ าเพาะเซิ่งพระยาว่าถะปันนาธาตุเมื่อ
๔๘๙
สุดเมื่อซ้อยนั้นแม้ว่าพระยาได้ให้ทานฮักสา สีน ก็ได้ไปเกิดค้ าสาสนาซู่เมือง
ในชมพูทีป เท่าห้าพันวัสสาพุ้นแล เมื่ออันตั้งอยู่แต่ก่อนแคมน้ าเซนั้น เฮา
ทั้งหลายว่าเมือง สีโคตโม เหดสัพพัญญูเจ้าโคตรมะให้ค าวุฒิสวัสสดีแก่พระยา
ติโคตรบูร บัดนี้คนทั้งหลายชาวเมืองลุ่มว่าเป็นเมืองสีโคตรบอง ผู้เป็นเชื้อ เป็น
โคตรแลมีสหายเมืองสุวัณณภูมมนั้นจีงควรกันแท้หั้นแล
๔๘๗
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ (๒๔๘๓) ว่า รูปของพระองค์เองพระหัตถ์ขวายกน ้าเต้าถวาย
พระหัตถ์ซ้ายยกขึ้นประณม หน้า ๑๗๖. ซึ่งเป็นข้อความที่ไม่พบในใบลานฉบับนี้
๔๘๘
อาสนะเพดาน-ผู้ปริวรรต
๔๘๙
ศีล-ผู้ปริวรรต
