Page 133 - ebook.msu.ac.th
P. 133
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 133
ผู้ ๑ ชื่อว่า หมื่นพระนามรุ่ง (น ้ารุ่ง) มีประริวานห้าหมื่นตักน้ าให้
สังฆเจ้าช าระเมื่อค่ า เช้ารุ่ง
ผู้ ๑ ชื่อว่า หมื่นเชียงสา มีประริวานห้าหมื่น หาดอกไม้แต่งเคื่อง
สักกระบูชาแล้วแล
๕๗๑
ลิก ปัตติสาสนาที่ใดหักให้หมื่นนันทะอาราม หมื่นพระนามรุ่ง หมื่น
เชียงสา ไหว้หมื่นหลวงกลางเมือง หมื่นประชุมนุมแม่เมือง หมื่นล่ามเมือง จีงให้
๕๗๒
หมื่นกลางโฮงเฮียนอาสยา จีงพ้อมกันแต่งแปงอาสยาคนทั้งหลาย
ล้ านั้น ให้หมื่นแก่ตกแต่งส้างเวียงให้กว้างเจาะให้เป็นฮ้อยเอ็ดปักตูแล
แปงขัวสะพานขว่ามที่อันควร ขว่ามดังนั้น จีงลือชาไปฮอดทั่วทิสสทุกแห่งนั้นก็
มีแล
ยามนั้นพระยาสีอมรณี พระยาอโยธิยา พระยายินดีลูก อันเป็น
พระยาตนประเสิด ก็พ้อมกันเอารี้พนไปกท าริทธีให้ปรากด จีงขึ้นสู่อากาด
จีงเอาท้าวพระยาฮ้อยเอ็ดเมือง ให้เขามาถวายบังคมแก่พระยาสุริย ๓/๑๗/๒ (ตี)
วงสาสิทธิเตช ว่าดังนี้ พระยาก็ได้ยินว่าพระยาสุริยวงสาสิทธิเตช ใช้ว่าดังนี้
ลวดชมชื่นยินดีแล
อันนี้ก็เป็นอานิสงสผลเมื่อเป็นพระยาติโคตรบูรเหลื่อมใสแลปราถนา
๕๗๓
ค้ าสาสนาวันนั้นแล ท้าวพระยาก็ให้สารปัตติญาน ขานว่า สาธุ ๆ ฝูงข้า
ทั้งหลายก็มักใค่เห็นพุทธสาสนาเมืองฮ้อยเอ็ดปักตูแท้ จีงพ้อมกันตกแต่งนาง
แลเมืองแลคนกับทั้งประริวานใช้ช่วงมีค าแสน ๑ ช้างพายสิบตัวช้างพังสิบตัว
๕๗๔
เสื้อผ้า เคื่องบัณณากาน ทุกเยื่องซู่เมืองหั้นแล
๕๗๑
ลิกขา หมายถึง มาตราวัดของอินเดียโบราณอย่างหนึ่ง ๓๖ รถเรณูเป็น ๑ ลิกขา
๕๗๒
เรียนอาชญา-ผู้ปริวรรต
๕๗๓
สาส์นปฏิญาณ-ผู้ปริวรรต
๕๗๔
เครื่องบรรณาการ-ผู้ปริวรรต
