Page 144 - ebook.msu.ac.th

๑๓๕

บั้นกษัตริย์เมืองจ าปาสักขัดข้องใจเรื่องพระตาจะเข้ามาขออาศัย

เมื่อนั้น ราชาเจ้า จ าปาได้ทราบเหตุ

คันจัก ฮับเลี้ยงไว้ ภายหน้าย้านเกิดความ แท้แล้ว

คันบ่ฮับไว้ หรือเขาขนครัวจนฮอดเขต

พระก็ คิดคั่งแค้น คนิงหน้าอ่าวหลัง

ก็หาก จนใจแท้ หนหวยปากบ่ออก

จีงได้เว้า ค าส้มบ่ม่วนหู

ว่าเอาเศิกมาใส่บ้าน เอาว่านมาใส่สวน

ซักเงือกมาเฮือ ซักเสือมาบ้าน
ย้านบ่มีก าลัง ซิฮับเอาสูเจ้า

คันว่า มาฮอดแล้ว ทางใด๋ดีก็หาอยู่ เอาทอน

แต่หาก เมือเบื้องหน้า เศิกฮ้ายเพิ่งบ่เป็น แท้แล้ว

พระตาได้ ยินค าก็ดูหลาก

สังบ่สมมาทแม้ง เพียรตั้งต่อมา นี้เด้

คึดว่า ปาสักบ่ได้ขึ้น เวียงจันทน์ส่งเงินส่วย

เหตุใด จีงได้ย้าน เฮ็ดหน้าโวกวิโวม
แนวกษัตริย์เชื้อ พงศ์พันธุ์ผู้สลาด(ฉลาด)

ชายขี้ย้าน สังมาได้นั่งเมือง นี้น้อ

คึดฮ่ าแล้ว ก็ทูลราชราชา

ฝูงข้าหนีจากฮ้อน มาพี้เพิ่งเย็น

หนีเมืองพุ้น หมายมาซมดวงดอก

หนีจากน้ าขุ่นเคี่ยว มาพี้เพิ่งใส ข้าน้อยแล้ว

แม่นว่า องค์กษัตริย์ไท้ ยั้งขม่อมเหนือหัว
หากคิดกลัวภัยตื้อ มาเมืองบ้าน

ตูข้า ขอหยุดยั้ง อาศัยเขตปลายแดน

คันว่า เศิกมีมา บ่ให้เคืองเถิงไท้

ข้าจัก ท าเพียรสู้ สกัดตันอยู่ปลายด่าน

พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน