Page 59 - ebook.msu.ac.th

๕๐

ลำนที่ ๔ หน้ำที่ ๑

-ขาดมือแท้แล้ว เมื่อนั้นพระวอให้บัญชาการนับตรวจฝูงไพร่น้อยพลกล้าหมู่ก าลัง ก็บ่มีไผล้มตายกลางกองทัพ

ใหญ่ พากันยังพร้อมเพียงหน้าบ่ถืกตาย เป็นที่อัศ

-จรรย์แท้หนองบัวลุ่มภูมีชัยใหญ่ ฝูงหมู่พวกไพร่น้อยใจก็กล้าเกิ่งกัน พระวอสมคิดไว้ยินดีซมซื่น สั่งให้เก็บเอา

ของดาบปืนเขาฮ้าง เขาก็กุม

-จับซ้างพังพลายไอ้ดอใหญ่ ก็หากได้บ่หน่อยเกินฮ้อยสี่ห้าสาร อัสโสม้าพาชีที่เขาขี่ ได้ประมาณสี่ฮ้อยอานพร้อม
เครื่องแต่งโต แล้วจีง

-ให้หาซ้างผูกแยงโคนฮัดขนเอาของอันควรขึ้นสู่หลังคชาชาติ พาพลย้ายออกเดินทางหยับเคี่ยนน ากองพระตา
สืบครัวไปหน้า คันว่ามาเถิงด้าวแดนฮอมซิลงเขา

ลำนที่ ๔ หน้ำที่ ๒

-เห็นว่าเป็นทางคับเหตุเหล่าภูสองก้าม ยังเหล่าเป็นดงขั้นสองทางเทิงลุ่ม คือว่าก้ามฝ่ายใต้เป็นเขตหนองบัว
ก้ามฝ่ายเหนือบ่อนเขตเวียงเถิงหั่นภูเขาขั้นตันทางเป็นปากส่องป่อง

-ลอบลี้หนีเว้นส่วนบ่มี แล้วจีงปรึกษาเว้านายกองพวกไพร่ ควรเฮาหยุดอยู่ยั้งเซานี่ค่อยสืบการก่อนทอน เหตุว่า
ทางไปหน้ากองครัวเฮาหยุดอยู่ก าหนดไว้ให้

-ไปพุ้นก็ห้าคืน เห็นว่าทางหลังพุ้นเวียงจันทน์คงเต้าไพร่ บ่มีได้อยู่ซ้าพลล้านซิหลั่งตามเฮาแล้ว คันเฮาไปเล็ว
ใกล้กองครัวซิแตกตื่น ควรเฮาฮั้ง

-อยู่ถ่าคอยต้อนไล่คืน เหตุว่าภูเขาขั้นทางฮอมเป็นทางแคบ ควรเฮาจัดแยกย้ายกองสุ่ม(ซุ่ม)สอดแนม กองหนึ่ง

ไปอยู่ซุ่มปากส่องทางเทิง แต่ให้ไกลทางเทียวอย่าให้เขาเห็นได้

พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน