Page 74 - ebook.msu.ac.th
P. 74
60
มีกำรท ำสังคำยนำพระธรรมวินัยขึ้น และคัมภีร์เหล่ำนั้นได้แพร่กระจำยไปสู่อำณำจักรล้ำนช้ำงในสมัยพระเจ้ำวิ
ั
ชุลรำชบ้ำง ในสมัยพระเจ้ำโพธิสำลรำชบ้ำง ในสมัยพระเจ้ำไชยเชษฐำธิรำชบ้ำง ดังกล่ำวข้ำงต้น ท ำให้อกษรฝัก
ั
ุ
ขำม (ซึ่งพฒนำมำจำกอกษรไทยสมัยพระยำลิไทที่พระสุมนเถระน ำเข้ำไปพร้อมกับกำรเผยแผ่พทธศำสนำใน
ั
ดินแดนล้ำนนำในสมัยเดียวกันกับพระสุวรรณคีรีเถระที่มำเผยแผ่ศำสนำในล้ำนช้ำง) ที่ใช้กันอย่ำงแพร่หลำยใน
ล้ำนนำในสมัยนั้นแพร่กระจำยเข้ำสู่ดินแดนลุ่มแม่น้ ำโขงเป็นอย่ำงมำก ฉะนั้นตัวอกษรฝักขำมซึ่งมีลักษณะ
ั
ิ
ู
ิ่
ั
คล้ำยกับอกษรสุโขทัยสมัยพระยำลิไทซึ่งเข้ำไปมีอทธิพลอยู่ในดินแดนลุ่มแม่น้ ำโขงอยู่ก่อนแล้วยิ่งเพมพนมำก
ั
ั
ั
ขึ้น ตัวอกษรสุโขทัยสมัยพระยำลิไทผสมผสำนกับตัวอกษรฝักขำมที่เข้ำไปสู่ดินแดนลุ่มแม่น้ ำโขงได้พฒนำ
ั
รูปแบบอกษรเป็นเอกลักษณ์เฉพำะของกลุ่มคนลุ่มแม่น้ ำโขง ในที่สุดรูปแบบสัณฐำนก็พฒนำต่ำงไปจำกอกษร
ั
ั
ั
ต้นแบบจึงมีชื่อเรียกว่ำ “อกษรไทยน้อย” และอกษรไทยน้อยในระยะแรกนี้ได้เป็นต้นแบบของอกษรไทยน้อย
ั
ั
ในระยะหลัง รวมถึงตัวอักษรลำวในปัจจุบันด้วย
ั
ุ
2.2 เหตุผลทำงด้ำนตัวอกษร จำกกำรศึกษำศิลำจำรึกที่สร้ำงขึ้นในสมัยพทธศตวรรษที่ 21
ตอนปลำย ในดินแดนลุ่มแม่น้ ำโขงพบว่ำ อกษรไทยน้อยมีลักษณะเดียวกันกับอกษรฝักขำมในภำคเหนือ ทั้ง
ั
ั
ั
ั
รูปแบบและตัวอกษร และมีอกษรธรรมบำงตัวและอกขรวิธีของอกษรธรรมบำงส่วนเข้ำมำปะปนกับอกษรไทย
ั
ั
ั
ื้
น้อย (กำรใช้พยัญชนะตัวเฟอง เป็นต้น) ซึ่งรูปแบบดังกล่ำวก็คือรูปแบบอกษรยวนของเชียงใหม่เข้ำมำปะปน
ั
ี
กับอักษรฝักขำม ฉะนั้นจึงเชื่อได้ว่ำอักษรไทยน้อยนั้นได้รับอทธิพลจำกอกษรฝักขำมของภำคเหนืออกสมัยหนึ่ง
ิ
ั
และได้พัฒนำรูปแบบสัณฐำนและอักขรวิธีเป็นเอกลักษณ์เฉพำะของตนแบบค่อยเป็นค่อยไป จำกอกษรฝักขำม
ั
และอักษรสุโขทัยสมัยพระยำลิไทมำกขึ้นตำมล ำดับ
อักษรไทยน้อยที่ถือว่ำเป็นต้นแบบของอกษรไทยน้อยในปัจจุบันซึ่งพบเห็นกำรคลี่คลำยที่เริ่มแตกต่ำง
ั
จำกอักษรไทยสมัยสุโขทัย โดยได้พบวิธีกำรเขียนที่ใช้พยัญชนะซ้อนกันสองตัวแบบย่อ โดยที่พยัญชนะตัวหน้ำ
ใช้ตัวเต็ม ส่วนพยัญชนะตัวหลังใช้ครึ่งตัวหลัง โดยจะเห็นกำรใช้มำกในสมัยหลัง ได้แก่ กำรเขียน ห น ำ คือ ห
น ำ ม ( <) และ ห น ำ น ( O) ซึ่งวิธีกำรดังกล่ำวไม่พบในอกขรวิธีอกษรสมัยสุโขทัย วิธีกำรเขียนดังกล่ำวเริ่ม
ั
ั
ปรำกฏในจำรึกแดนเมือง (พ.ศ. 2073) เป็นต้นมำ
7.2 พยัญชนะ พยัญชนะเดี่ยวอักษรไทยน้อยมี 27 รูป คือ
d - 8 ' 0 =
ก ข/ฃ ค/ฅ/ฆ ง จ ช/ซ/ฌ
f 9 5 m o [
ด/ฑ/ฎ ต/ฏ ถ/ฐ ท/ฒ/ธ น บ
x z / r a ,
ป ผ ฝ พ/ภ ฟ ม
p ร ] ; l s
ย/ญ ร ล/ฬ ว ส/ฉ/ศ/ษ ห
