Page 163 - Spin Transport and Spintronics
P. 163

6.2 การออกแบบหัวอ่านข้อมูล                                                       165



                             นอกจากนั้นแบบจำลองในระดับจุลภาคยังคงมีความซับซ้อนในการพิจารณาผลของความร้อน

                       ที่มีต่อคุณสมบัติและปรากฏการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นภายในชั้นวัสดุ เนื่องจากการศึกษาการเคลื่อนที่ของ
                       แมกนีไทเซชันที่อุณหภูมิใดๆ จำเป็นต้องทราบค่าพารามิเตอร์ของวัสดุที่อุณภูมินั้นๆ เพื่อจะใช้เป็น

                       ตัวแปรขาเข้าของแบบจำลอง เพื่อลดความยุ่งยากของแบบจำลองในระดับจุลภาคสำหรับการพิจารณา

                       ผลของความร้อนที่มีต่อปรากฏการณ์ต่างๆ ภายในโครงสร้างวัสดุแม่เหล็ก การประยุกต์ใช้แบบจำลอง
                       ในระดับอะตอมจึงเป็นอีกทางเลือกหนึ่งและมีบทบาทสำคัญในการแก้ไขข้อจำกัดของการศึกษาผล

                       ของความร้อนที่มีต่อพฤติกรรมการส่งผ่านสปินและปรากฏการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นภายในโครงสร้างหัว

                       อ่านข้อมูล เนื่องจากสามารถพิจารณาผลของความร้อนที่มีต่อพลวัตของสปินได้โดยตรงจากการใช้ค่า
                       พารามิเตอร์ต่างๆ ของวัสดุที่อุณหภูมิ 0 เคลวิน และคิดผลจากสนามความร้อนในรูปแบบของสนามที่มี

                       การกระจายตัวแบบสุ่ม


                             โดยในลำดับถัดจะอธิบายพลวัตของแมกนีไทเซชันภายในโครงสร้างวัสดุแม่เหล็กซึ่งสามารถ

                       พิจารณาได้จากแบบจำลองในระดับอะตอม ทิศทางของแมกนีไทเซชันภายในเซนเซอร์หัวอ่านข้อมูลจะ
                       ส่งผลต่อการพฤติกรรมการส่งผ่านสปินและค่าความต้านทานเชิงแม่เหล็ก








                           ตัวอย่างที่ 6.3 จงคำนวณหาค่าความหนาแน่นของอะตอมเชิงตำแหน่งในโครงสร้างวัสดุสอง


                           ชั้น FM (5 nm)/NM (5 nm) เมื่อกำหนดให้อะตอมของวัสดุมีค่าคงที่การแพร่ D = 0.1
                           วิธีทำ ความหนาแน่นของอะตอม FM และ NM ที่ตำแหน่งต่างๆ สามารถคำนวณได้จากความ

                           สัมพันธ์ต่อไปนี้

                                                           1         x − x 0
                                                  C FM =     [−tanh(       ) + 1]
                                                           2           D
                                                  C NM = 1 − P FM


                                 เมื่อกำหนดให้จุดกึ่งกลางของบริเวณรอยต่อ x 0 = 0 จากนั้นพลอตกราฟความหนา

                           แน่นของอะตอมเชิงตำแหน่งของแต่ละวัสดุได้ดังรูปต่อไปนี้
   158   159   160   161   162   163   164   165   166   167   168