Page 139 - ebook.msu.ac.th
P. 139
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 139
๕๙๕
ในกาลยามนั้นคนทั้งหลายจีงว่าหนองหานน ้าล่ายเมืองซุม
หั้นแล
เมื่อมหารัตตนกุมมานแลจุลลรัตตนกุมมานเกิดมาได้ปี ๑ นางปัจสิมกุ-
๕๙๖
มารีเมียเจ้าราชบุดผู้เป็นลูกพระยาจุรณีพรหมทัด นั้น ฝันว่าพระยาจุรณี-
พรหมทัด ยอดปราสาทค าเล่าเกิดเป็นดอกบัวขาวงามขึ้นเมือสู่อากาด
พระยาจุรณีพรหมทัด พระยาอินทปัฏฐนคร จุตติ ๓/๒๑/๑ พ้อมกันมาเอา
๕๙๗
ปฏิสนทิในท้องนาง เสนาอามาสพระยาทั้ง ๒ ก็ เมี ยนคาบส่งซะกาน
พระยาทั้ง ๒ แล้ว จีงราชาพิเสกเจ้าราชบุดจุรณีพรหมทัด นางปัจฉิมกุมมารีเทวี
ทงคัภถ้วนแล้วดังนั้น ก็ประสูดยังกุมมานทั้ง ๒ พ้อมกันครั้งเดียวนั้น ได้ขวบ
แล้วใช้ชื่อว่า มหาสุวัณณปราสาทกุมมาน ผู้น้องนั้นใส่ชื่อว่า จุรณีสุวัณณ-
ปราสาทกุมมาน ก็มีหั้นแล
ยามนั้นนางสีรัตนะเทวีแห่งพระยาสุริยวงสาสิทธิเตชธัมมิกกราชา-
เอกกราสเจ้า อันได้เสวยราสในเมืองฮ้อยเอ็ดปักตูนั้น ฝันว่า เทวดาเอา
๕๙๘
หอยสังขขาว ตัว บรสุด มาให้ บ้านเมืองเกิดเป็นดงเป็นเหล่า เป่าสูรเสีย
นางแลพระยาคาบ (กาย?) หนี เมื่อก้ าตาวันออกเมืองก็เกิดมีที่นั้น
หอยสังขอันเทวดาให้นางราชเทวีนั้น ก็ลืมเสีย ฝันว่าเป็นดังนี้ พระยานันทเสน
ผู้เป็นน้อง จุตติไปเอาปฏิ ๓/๒๑/๒ (แต) สนธิในท้องแห่งนางสีรัตตนะเทวีหั้นแล
เสนาอามาสในเมืองสีโคตรบอง เมี้ยนคาบส่งซะกานพระยานันทเสนแล้ว
ชุมนุมกันว่าเมืองสีโครตรบองนี้ เป็นอนตายยิ่งนัก จีงพ้อมกันพ่ายหนีขึ้นมา
๕๙๕
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ (๒๔๘๓) กล่าวว่า หนองหานน ้าหล่ายเชิงสุม, ฉบับของกรม-
ส่งเสริมวัฒนธรรม (๒๕๕๓) กล่าวว่า หนองหนานหลวงน ่าเชียงชุม
๕๙๖
ที่ผ่านมาจารจุลลณีพรหมทัต-ผู้ปริวรรต
๕๙๗
จัดการศพ-ผู้ปริวรรต
๕๙๘
บริสุทธิ์-ผู้ปริวรรต
