Page 230 - ebook.msu.ac.th
P. 230
230 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
ภาคผนวก ๑ นามศัพท์ในอุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗
จากการปริวรรตถอดแปลต านานอุรังคธาตุ ท าให้ผู้ปริวรรตได้เห็นถึง
คุณค่าของวรรณกรรมหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นคุณค่าด้านมรดกความทรงจ า
ร่วมของคนในอดีต เห็นความสัมพันธ์ของ “ผู้คน บ้านเมือง เศรษฐกิจ สังคม
วัฒนธรรม” มาตั้งแต่โบราณกาล และสิ่งที่แน่ชัดซึ่งสามารถบ่งชี้คุณค่าได้เป็น
อย่างดีอีกประการคือ นามศัพท์ ที่ใช้เรียงร้อยเนื้อหาบอกเล่าเรื่องราวให้รับรู้
รับทราบนั้น หากจ าแนกแยกแยะออก ย่อมเห็นภาพเล็กเป็นชิ้นส่วนส าคัญที่
สามารถประกอบสร้างให้เห็นเป็นภาพใหญ่ได้คล้ายกับตัวต่อ (Jigsaw)
ที่เชื่อมโยงอดีต-ปัจจุบัน-อนาคต บูรณาการสู่องค์ความรู้ด้านอื่น ๆ อีกเป็น
จ านวนมาก เช่น ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ เทคโนโลยี ชาติพันธุ์ เภสัชศาสตร์
สถาปัตยกรรม หัตถกรรม ฯลฯ โดยเริ่มต้นจากภาษาศาสตร์สุดท้ายอาจน าไป
สู่สุนทรียศาสตร์ได้ในอนาคต ถือเป็นคุณค่าอันมหาศาลที่เราได้รับจากมรดก
ของบรรพชน
ค าว่า นามศัพท์ ประกอบด้วยค าว่า “นาม” ซึ่งในพจนานุกรม
ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ ให้ความหมายไว้ว่า นาม, นาม-[นามมะ]
น. ชื่อ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาม; ค าชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ ส าหรับเรียก คน
สัตว์ สิ่งของต่าง ๆ ; สิ่งที่ไม่ใช่รูป คือ จิตใจ, คู่กับ รูป. (ป.) (๒๕๕๔ : ๖๒๑-
๖๒๒)
ส่วนค าว่า “ศัพท์” ในพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน
พ.ศ. ๒๕๕๔ ให้ความหมายไว้ว่า ศัพท-, ศัพท์-[สับทะ-, สับ] น. เสียง.
(ส. ศพฺท; ป. สทฺท ว่า เสียง, ค า) (๒๕๕๔ : ๑๑๓๙)
เมื่อน ามาสมาสกันแล้ว“นามศัพท์” จึงหมายถึง เสียง
(หรือ ตัวหนังสือ ที่ใช้แทนเสียงนั้น) ที่มีความหมายเป็นที่เข้าใจกัน ใช้พูดหรือ
เขียนสื่อสารกันได้ นามศัพท์แบ่งได้เป็น ๓ ชนิด คือ ๑) นามนาม หมายถึง
นามหรือชื่อที่ใช้เรียกคน, สัตว์, สถานที่, สิ่งของ, สภาวะ ต่าง ๆ แบ่งออกเป็น
๒ อย่าง ได้แก่ สาธารณนาม หมายถึง ชื่อที่ใช้เรียกได้ทั่วไป ไม่เจาะจง
ส าหรับเรียกคน, สัตว์, สถานที่, สภาวะ ต่าง ๆ เป็นต้น เช่น มนุสฺโส มนุษย์
ใช้เรียกมนุษย์ได้ทุกคน, ติรจฺฉาโน สัตว์ดิรัจฉาน, นคร เมือง, สนฺติ ความสงบ
