Page 80 - ebook.msu.ac.th

๗๑

ลำนที่ ๕ หน้ำที่ ๑

-เสมอภาค พากันตั้งหน้าสู้ตันไว้บ่ถอยแท้แล้ว พระวอจีงแต่งกาพย์ให้บักเลิดไปฮ้องด่า ค ากาพย์ของเก่าพุ้นพอ

คุ้ยเขี่ยหา คันอยากฟังกาพย์เว้าของเก่าบูฮานภายลุนหลาน

-จื่อจ าเอาไว้ “ฟังเจ้าฟังกาพย์ม่านสาว ฝูงลุงอาวฟังไทม่าน บักขาก่านนุ่งผ้าแดงแดง สูฮีบแทงให้มันถืกหอก

สูฮีบบอกให้ออกตัดหลัง สูฮีบบังจับไว้เอามัน สู-

-ฮีบฟันให้มันคอขาด เสียงสีนาด(สีหนาท)ดังก้องหน่วยภู มาอีดูฝูงหมู่เบิดง้าว สูฮีบฟ้าวเข้าลี้ในหลุม ให้ไปซุม
น าเจ้าหมื่นหน้า เจ้าซิฆ่าหรือว่าจั่ง-

-ใด บ่มีไผมืนตาต่อได้ เป็นใบไม้ตกหล่นสนสน ปานห่าฝนบักเห็บเดือนสี่ เสียงหมี่ก้องน้ าหมอกหลั่งไหล เสียง
สะไนดังกว่าเสียงฟ้า ให้คนกล้าแต่งออกเป็นทาง แต่งคนกลางตา-

ลำนที่ ๕ หน้ำที่ ๒

-แสงห้าฮ้อย ยังแต่ข่อยบักน้อยเซียงเสือ บักเซียงเสือฟันฆ่า ๓ บาท ปุริสาด(ปุริศาจ)แล่นเข้ามาถือ มันก็ฮ้องอือ
อือว่าเห็นมือกูบ่ สูอย่าล้อกูนี้คนดี กูละบักหมอดีอยู่เวียงภูเก้า แต่ก่อนเค้า

-กูอยู่หนองบัว กูซิตัดเอาหัวไทเวียงมากองล้อม บ้านกูบ่ย้านฝูงม่านขาลาย สูซิตายในวันมื้ออื่น สูอย่าลื่นตั้งค่าย
เข้ามา อาชญาหลวงให้กูมา

-เว้า ให้สูเจ้ายกทัพคืนเมือ บักเซียงเสือแม่นกูนี่ละ สูฮีบยะทางไว้ให้กู สูบ่หนีกูซิตัดหัวสูมาฮองตางตั่ง กูบ่ส่าง

ความเว้าบ่หลาย ปริยายความ

-กูท่อนี้ ตีฆ้อง ๓ ทีแล้วบักเซียงเสือจีงกลับคืนเมือค่าย อันนี้เป็นกาพย์เซิ้งของเก่า ปางพระวอให้ไปเตินรี้พล

พวกหมู่เวียงคืนบ้าน ตั้งแต่พระวอสู้ซิงซัยอยู่ตามด่านนับแต่

พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน