Page 98 - ebook.msu.ac.th
P. 98
๘๙
เฮียมกล่าวพอเป็นกลอน แก่กันเหงาง่วง
ค าที่เฮาควรเว้า ก็ยังหลายเหลือขนาด
กล่าวแต่เพียงเล็กน้อย พอให้ซื่นกะใจ เจ้าเอย
บั้นกลุ่มหลวงราชโภชนัยไปผ้าขาวพันนา, กลุ่มท้าวนามไปภูเวียง
เมื่อนั้น พวกกองหน้า หลวงราชโภชนัย
ไปผ้าขาวพันนา แต่งปุนแปงบ้าน
ฝ่ายว่าท้าวนามนั้น นายหมู่ไปกองหลัง
ภูเขียวภูเวียง สร้างเฮือนแปงย้าว(เย้า)
พากันจัดแจงตั้ง คาเมหมู่บ้านใหญ่
อยู่ที่ในแห่งห้อง วงล้อมบ่อนฮอม
เป็นลึกล้ า ในเขตเขาหลวง
ดูตระการงาม ดั่งอินทร์แปงไว้
กองพระตาพร้อม เพียงกันเหมิดหมู่
พากันตกแต่งสร้าง นาสวนปลูกหว่าน
พากันท าไฮ่นา บ่สู่ไกลแคมน้ า
จึงได้พากันเอิ้น หนองบัวลุ่มภูให้เป็นชื่อ
ตั้งแต่คราวอยู่พุ้น ปางนั้นสืบมา เจ้าเอย
ในหมู่คนสามบ้าน ไปมาคอยถามข่าว
ฟังเหตุทางพุ้นพี้ การฮ้อนซิเกิดมี
ก็บ่มีโภยต้อง อนตายจักบังเบียด
อยู่ท่างสุขอยู่สร้าง แปงบ้านบ่อนเฮ็ดนา
ก็บ่พากันเศร้า คนิงหลังเถิงบ้านเก่า
เห็นใหม่หมั้น พันซั้นกว่าหลัง
มีแต่ก้มหน้าสู้ กระท าไฮ่นาสวน
เป็นเสบียงควร เครื่องครัวคราวฮ้อน
ท่อแต่กอยใจเข้า ดงหนาเป็นที่เพิ่ง
พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน