Page 102 - ebook.msu.ac.th

๙๓

บั้นพระวอตีฆ้องให้สัญญาณการสู้รบกับทัพเวียงจันทน์

เถิงเมื่อสามยามได้ พอดีเป็นลืก(ฤกษ์)

พระวอ จีงเอาค้อนฟาดฆ้อง เสียงก้องสนั่นไพร

ฝูงหมู่ทหารกล้า กลดีลี้ซุ่ม

คันยินยุ่งยุ่งฆ้อง ใจห้าวยิ่งกว่าเสือ

เขาก็สนสนเต้น ซวนกันไหล

ออกพุ่มไม้ สถานลี้แห่งตน

แล้วจีงโฮมกันเต้า สถานเพียงทุ่งใหญ่

เขาก็จัดแจงพร้อม ตามเจ้าแต่งการ
คันว่า พร้อมภายถ้วน ฝูงรี้พลลี้ซุ่ม

พระวอแม่ทัพหลวง ฮีบสั่งการมิช้า

บัดนี้ ก าลังกล้า โฮมกันเหมิดทุกหมู่

อย่าอยู่ช้า ฮีบตียาดเข้าชิงชัย

สูจงพากันดั้น สกัดทางด้านป่า

แล้วจึงฟันฝ่าม้าง ตีต้อนเข้าสู่กอง

ให้สูยะส่องไว้ ทางท่าลงของ (โขง) พุ้นเยอ
เหลือจากเฮาฟันตาย ให้แตกลงโตนน้ า

คอบว่า นายสั่งแล้ว กองรี้พลฮับพากย์

อย่าซิลองฝีมือ ดาบบักคมฝนไว้

เมื่อนั้น แก้วท้ายช้าง คนกล้าปากบ่ถอย

ข้าน้อยคนเดียวนี้ ขอลองมือสักฮ้อยหนึ่ง

คันว่า ดาบบ่เป้ ซิฟันเล่นให้ม่วนมือ ข้าน้อยแล้ว

ปรึกษาแล้ว ก็เดาดาคาดเครื่อง
พากันกินยาคง คาดเคียนของแคล้ว

แล้วเหล่าจูดซูดไต้ เคียนผูกเหนือหัว

หมายหมู่ไทเทศเทียวกัน บ่ให้หลงฟันได้

จัดเสลาดีถ้วน นายกองจีงคุมพวก

พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน