Page 92 - ebook.msu.ac.th
P. 92
์
ท่วัดศรีอุบลรัตน บอกว่า “เซียงเอ๊ย....อยากอายเพ่น”
ิ
ี
เพราะเพ่น (เจ้าคณะภาค) น่นแหละอนุญาตให้เอาไป...
ิ
ั
มันเป็นอย่างนี้ เพิ่นจะสิว่ามึงซิรู้ดีแท้
์
ำ
อาจารยคงเดช : ท่านทาหลักฐานเสียสิครับ ทาย่นไปถวายท่าน
ำ
ื
เจ้าคณะภาค ถ้ามีอะไรท่ทาให้ของช้นน้มีอันต้อง
ี
ี
ำ
ิ
ี
พลัดพรากจากวัดน้ไปอีก ก็ขอบอกให้เอาของน้กลับมา
ี
ไว้ที่อุบล ให้อยู่ประจำากับท้องถิ่นซะ ให้กลับคืนมา
ิ
่
็
่
ิ
ู
ั
็
่
่
ำ
ำ
ื
สถนเดมของเรา คอ ทานอยการ (บาเพญ) ไมจาเปน
ต้องทวงกลับมาเป็นสมบัติของท่านอัยการหรอกครับ
ู
แต่ว่าขอให้กลับคืนมาเป็นสมบัติเมืองอุบล ให้อย่เป็น
ิ
ื
สมบัติของจังหวัด ของท้องถ่น เพ่ออ้างถึงต้นตระกูล
ู
พ่อบาเพ็ญ : อย่ในพิพิธภัณฑ์ม ๒ อัน คือกระโถนปากแตร
ี
ำ
ู
ู
ำ
เงินสลัก และกานายอดทองของเจ้าป มันค่กัน
่
้
ู
ำ
้
มีกระโถน กานา ส่วนดาบอย่กับข้าน้อย แต่กระโถน
กับกาน้ำาไปอยู่พู้น มันพลัดกัน
พระอรยานวตร : ให้รวมหม่ซะ ทาหนังสือถึงเจ้าคุณสน่นซะ ไม่ได ้
ิ
ั
ู
ั
ุ
ำ
เรียกคืนหรอก หมายความว่า ถ้าแหย่งช้างน้จะเป็นไงไป
ี
ขอแหย่งไปเป็นสมบัติของเจ้าเมืองอุบล
ื
อาจารย์คงเดช : ให้กลับมาให้ลูกหลานได้เห็น เพ่อใครจะมาดูมาศึกษา
ก็ให้มาท่จังหวัดอุบล เราก็ไม่ได้จะเอามาเป็นสมบัต ิ
ี
ำ
ำ
ิ
ของเราหรอก แต่ว่าให้เป็นของประจาถ่นประจาจังหวัด
เป็นของคู่บ้านคู่เมืองไปเสีย
พ่อบำาเพ็ญ : ขอให้กลับมาอยู่จังหวัดอุบลตามเดิม
พระอริยานุวัตร : ให้เป็นของประจำาตระกูล ณ อุบล
อาจารยคงเดช : ขอกลับมา ขอร้องให้มอบถวายกลับคืนมาเสียเถิด
์
ขอเมตตาจากพระเดชพระคุณได้โปรด...
๙1
๙๐ ๑ ๐ ๐ ปี ช า ต ก า ล
๑ ๐ ๐ ปี ช า ต ก า ล
