Page 37 - ebook.msu.ac.th
P. 37
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 37
๒๒
๒๔
๒๓
ดีหลี แล เหม้น ฮอยว่า ใหย่กว่าช้างสาน พระยานาคทั้ง ๒ จีง (วิ) วาด
๒๕
ผิดเถียงกันแลขบเคี้ยวกัดกัน น้ าหนองแส (ก็) ขุ่นมัว สัดสิ่งทั้งหลาย อยู่ในน้ า
๒๖
นั้นตายหมด เสี ยง เทวดาผู้เป็นใหย่ห้ามบ่ฟัง จีงเมือไหว้พระยาอินทาให้ท้าว
จตุโลกมาขับนาคทั้ง ๒ หนีจากหนองแสหั้นแล
๒๗
นาคทั้ง ๒ ซ้ าพันเกี้ยวกันออกหนีด้วยอกบนดินเป็น คอง
๒๘
อันเลิ๊ก
ชีวายนาคควัดแม่น ้าอุงอกแต่ ๑/๒/๑ นั้นว่าอุรังคนที ความโลกว่า
๒๙
น ้าอุง (อู) แล
ภินทโยนกวัตตินาคจักควัดแปงน้ าเมือเมืองเชียงใหม่คนจีงเรียก
๓๐
ชื่อว่า น ้าพิง (ปิง) หั้นแล จีงว่าโยนกวัตตินครตามชื่อนาคตัวนั้นแล
ทนมูลลนาคควัดเป็นแม่น้ ามาตัดดอยนันทพังฮี (กังฮี) เท่า
๓๒
๓๑
เมืองสีโคตรบอง แต่น้ าอุรังคนทีมา ฮอด ทนมูลลนาคตั้งอยู่นั้น จีงได้
เรียกชื่อว่าทนนทีแปลว่าน ้าของแล ดังในน้ าหนองแสนั้น
๒๒
หมายถึง แน่, แท้, จริง
๒๓
หมายถึง ผิว่า, ชะรอยว่า
๒๔
วิวาท-ผู้ปริวรรต
๒๕
สัตว์สิ่งทั้งหลาย-ผู้ปริวรรต
๒๖
หมายถึง หมด, สิ้น, ทั้งหมด, ทั้งสิ้น
๒๗
คลอง ผู้ปริวรรต
๒๘
หมายถึง ลึก
๒๙
บุญช่วย ศรีสวัสดิ์ กล่าวไว้ใน ไทยสิบสองปันนา เล่ม ๑ (พิมพ์ครั้งที่ ๔ พ.ศ.๒๕๔๗) ว่า
“...น ้าอูไหลจากเหนือลงมาผ่านเมืองอูเหนือ อูใต้ ไปลงสู่แม่น ้าโขงในเขตอินโดจีน”. หน้า ๒๔๖.-
(สปป.ลาวปัจจุบัน-ผู้ปริวรรต)
๓๐
ในใบลานจาร =n:k ชฺืวา
๓๑
ในเอกสารใบลานจาร เมฺิงสีเคาตฺรบฺอง
๓๒
หมายถึง ถึง, ไปถึง, ตลอด
