Page 41 - ebook.msu.ac.th

อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 41

อยู่หนองบัวบาน มีลูกตัวนึงชื่อว่า พังคียะนาค สุวัณณนาคเอามาเลี้ยงไว้
๕๗
พังคียะนาค ไปคว่าฮอดเมืองขุนขอมนคร พังคียะนาคนิมิด เป็น
๕๘
(กระ) ฮอกด่อนตัวนึง ขึ้นต้นงิ วผ่ออยู่ดูที่อยู่แห่งตนนายพาน แห่งขุนขอม
๕๙
เห็นก็ยินดีลวดยิงถืกพังคียะฮอกด่อน จีงมาบอกขุนขอมลวดได้เถือ เอาก็ได้
๖๐
ซี น มากหลาย ปันกันกินทั่วเมืองทั้งมวรแล พุ ๑/๓/๒ (คริ) ทโธทนปาปนาค
ก็เคียดเอาหมู่นาคแลเงือก งู ไปเกื่อนเพเมืองเสีย คนทั้งหลายฝูงได้กิน
ฮอกด่อนนั้น นาคแลเงือกงูกินเสียแลคนทั้งหลายฝูง บ่ได้กินฮอกด่อนนั้น
๖๑
ก็ให้ป่อย พ้นจากค าตาย ฝูงยังชีวิตัง เป็นบ้านเป็นเมืองอยู่หั้นแล เงือกงูจีง
๖๓
๖๒
เอาข้าวของ ฝูงตายนั้นมาให้ ส้างอาวาสอย้าวเฮือน อยู่ จีงได้ชื่อว่า
หานน้อยหั้นแล

พื้นนิทานแม่ (น้ า) แล หนองหานแต่ปถัมมกับ เมื่อใก้พระเจ้ากุกกุ-

ภาพที่ ๐๙ ภาพถ่ายกลางหนองหาน จังหวัดสกลนคร วันที่ ๒๓ กรกฎาคม ๒๕๕๘, ‏ เวลา ๑๕:๓๔:๑๒ น. สันธะจักเกิดมีดังนี้แล

๒. นิทานหนองหานหลวง หนองหานน้อย

๕๗
หนองหานทั้ง ๒ แต่ก่อนไป่ได้มีหนอง พระยามหาสุรอุทกตนนั้นมี ๕๘ นิมิต-ผู้ปริวรรต
๕๔
นายพราน-ผู้ปริวรรต
ริทธี ถือดาบไปไต่น้ ามูลลนทีแกว่งดาบเทิงหัวทนมูลลนาค (ธนมูลลนาค) ๕๙ หมายถึง เชือด, เฉือน
๕๕
ตัวนั้นจีงเคียด มาเกื่อนเพ เมืองเสีย คนทั้งหลายจีงลอยออกมาตั้งอยู่แคม ๖๐ ชิ้นเนื้อ-ผู้ปริวรรต

หนองอันนั้น จีงว่าเมืองหนองหานหลวงตามชื่อพระยาตนนั้นแล ๖๑ ปล่อย-ผู้ปริวรรต

๕๖
เมืองหนองหานน้อยนั้น แต่ก่อนไป่มีหนองท่อว่า เมืองขุนขุม ๖๒ ต้นฉบับเอกสารใบลาน เขียน “เข้าของ”
๖๓
(ขอม) ยังมีพระยานาคตนนึงชื่อว่า กุทโธทปาปนาค (พุทโธทปาปนาค) สร้างอาวาสเหย้าเรือน-ผู้ปริวรรต

๕๔
ฤทธี-ผู้ปริวรรต
๕๕
เกลื่อนเพ หมายถึง พังมากหลาย, พังท าลาย

๕๖
ทว่า-ผู้ปริวรรต