Page 53 - ebook.msu.ac.th
P. 53
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 53
๑๕๙
๑/๘/๒ (แค) อันนางล่ายว่าพระยาเสบกับด้วยแม่แพะ นั้น เป็นบาปเหดผัว
๑๖๐
เมียใส่โทด (โทษ) กันบ่ขึ้นท่อ เป็นกัมมะกระเสดสิ่งเดียวแล
เหดดังนั้นพระตถาคตว่าเมืองสุวัณณภูมมนี้ ติดกับด้วยกัมมะกระเสด
เวนแห่งพระโพธิสัดจีงน ามาเกิดใช้ดังนั้นแล
เมื่อพ่อนาผู้นั้นเป็นพระยาอรหันตาจะมีสิบตนในเมืองสุวัณณภูมม
ตน ๑ จักได้เอาธาตุอรหันตอันเป็นวงสาพระตถาคตทั้งมวรมาไว้ในป่าที่แคม
น้ างึมหั้น พระยาตนนั้นจักได้พ้อมกับอรหันตถะปันนาไว้หั้นแลอรหันตา ๕ ตน
เล่าจักได้เอาธาตุพระตถาคตมาไว้ที่ภูเขาลวง (หลวง?) หั้นแล
๑๖๑
เล่าพระยาตนนั้นจักได้พ้อมกับอรหันตาถะปันนา ไว้หั้นแล
๑๖๒
สุดเซ่น อรหันตแล้ว พระยาจันทบุรีจุติได้เป็นพระยาจันทพานิด
(จันทพานิช) ตั้งเมืองอยู่ในแดนหนองคันแทเสื้อน้ าหั้นแล
ดูราอานนอรหันต ๒ ตนจักได้มาก าจัด ๑/๙/๑ ผีเสื้อน้ าทั้งหลายฝูงนี้
แล้วยังมีพระยาตนนึงชื่อว่าสีธัมมาอาโสกราช จักเอาธาตุพระตถาคตมา
ถะปันนาไว้หั้นบ่อนนึงแล
๑๖๓
๑๖๔
ยังมีรัสสี ตนนึงชื่อว่าถิตะกัปปิ อยู่ในป่าหิมมมัพพาน พุ้น มี
๑๖๕
อายุเสี้ยงกัปนึงมาเอาพระยาทั้ง ๒ อันกินเมืองกุรุนทนครไปบวด เป็นรัสสี
ตนนึงชื่อว่าอมรรัสสี ตนนึงชื่อว่าโยธิกะรัสสี ดังพระยาสุมิตตธัมมพ่อนาเป็น
พระยานั้นจุตติได้ไปเกิดในเมืองพาราณสี ได้บวดเป็นรัสสีอยู่ที่เดียวกันหั้นแล
๑๕๙
นิทานอุรังคธาตุ ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม (๒๕๕๓) กล่าวว่า “เสพแม่แกะ” หน้า ๔๗.
๑๖๐
หมายถึง เท่า, เสมอ
๑๖๑
หมายถึง สถาปนา
๑๖๒
หมายถึง สิ้นสุด ยุค, สมัย, ปาง, ชั่วอายุคน
๑๖๓
หมายถึง ฤาษี
๑๖๔
ป่าหิมพานต์-ผู้ปริวรรต
๑๖๕
บวช-ผู้ปริวรรต
