Page 233 - ซีลีเนียมในการผลิตปศุสัตว์

222

การผลิตต้นอ่อนคะน้าซีลีเนียมสูงและการใช้ในการผลิตสัตว์ปีก (กรณีศึกษา)

ซีลีเนียมมีบทบาทส าคัญหลายประการในร่างกายของสิ่งมีชีวิต ดังนั้นในด้านการผลิตปศุสัตว์จึง
ิ่
ื่
มีการศึกษาถึงการเพมระดับซีลีเนียมในผลผลิต คือ เนื้อ นมและไข่ เพอให้ผู้บริโภคได้รับซีลีเนียมใน
ปริมาณที่มากขึ้นซึ่งเป็นผลดีต่อสุขภาพของผู้บริโภค การเปรียบเทียบการใช้ประโยชน์ได้ของซีลีเนียมใน
รูปอนินทรีย์ และในรูปอนทรีย์โดยส่วนใหญ่ใช้ยีสต์ซีลีเนียม พบว่า ยีสต์ซีลีเนียมสูงมีการใช้ประโยชน์ได้
ิ
ิ
มากกว่าซีลีเนียมในรูปอนินทรีย์ เนื่องจากยีสต์ซีลีเนียมสูงประกอบด้วยซีลีเนียมอนทรีย์มากกว่าร้อยละ
ึ่
60 แต่อย่างไรก็ตามยีสต์ซีลีเนียมสูง เป็นผลิตภัณฑ์ที่ต้องน าเข้าจากต่างประเทศ จึงเป็นการพงพา
เทคโนโลยีจากภายนอกซึ่งน าไปสู่การพฒนาอย่างไม่ยั่งยืน ดังนั้นการผลิตวัตถุดิบแหล่งซีลีเนียมในรูป
ั
ิ
ึ่
อนทรีย์โดยใช้วัตถุดิบที่หาได้ง่ายภายในประเทศเป็นสิ่งที่จ าเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากเป็นการพงพา
เทคโนโลยีภายในประเทศ การผลิตยีสต์ซีลีเนียมสูงมีขั้นตอนค่อนข้างซับซ้อน ต้องอาศัยเทคนิคความ
ู
์
ุ
เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน รวมทั้งเครื่องมือและอปกรณราคาสง (Suhajda et al., 2000) ขณะเดียวกันการ
ผลิตพืชซีลีเนียมสูงมีขั้นตอนที่ง่ายเหมือนกับการเพาะปลูกพชทั่วไป เพยงเพิ่มการเสริมซีลีเนียมให้แก่พช
ี
ื
ื
ซีลีเนียมในพืชส่วนใหญ่เป็นซีลีเนียมในรูปอินทรีย์หลายรูแบบ เช่น ซีลีโนเมทไธโอนีน และเมทิลซีลีโนซีส
ื
เทอีน ดังนั้นจึงน าไปสู่แนวคิดและโจทย์วิจัย ในการศึกษาการผลิตพชซีลีเนียมสูงโดยใช้วัตถุดิบที่หาได้
ื่
ง่ายในท้องถิ่น เพอการประยุกต์ใช้เป็นแหล่งซีลีเนียมอนทรีย์ในการผลิตปศุสัตว์ รวมท้งอาจสามารถใช้
ั
ิ
เป็นแนวทางที่น าไปสู่การผลิตในเชิงพาณิชย์ การลดการพึ่งพาเทคโนโลยีจากต่างประเทศ และท าให้เกิด
ความยั่งยืนในการผลิตปศุสัตว์

ื
ื
งานวิจัยด้านการผลิตพชซีลีเนียมสูงของผู้แต่งหนังสือและคณะ เริ่มต้นจากการคัดเลือกพชผัก
และพืชอาหารสัตว์ที่นิยมเพาะปลูกทั่วไป คือ ข้าว (Oryza sativa) ถั่วเขียว (Vigna aurens) บรอกโคลี
(Brassica oleracea convar. italica) ผักกวางตุ้ง (Brassica chinensis Jusl var. parachinensis)

ผกกาดหอม (Lactuca sativa) ผักคะน้า (Brassica oleracea var. alboglabra L.) หญ้ากินนี
ั
ั
(Panicum maximum) ถั่วท่าพระสไตไล (Stylosanthes guianensis) ถวฮามาต้า (Stylosanthes
่
hamata) และ ถั่วคาวาลเคต (Centrosema pascuorum) ที่มีความทนทานต่อซีลีเนียมในรูปแบบ

โซเดียมซีลีเนตที่ระดับความเข้มข้นแตกต่างกัน (0, 50 และ 100 มิลลิกรัมต่อลิตร) โดยพจารณาจาก
ิ
์
อัตราการงอกของเมลด ผลการศกษาพบว่า พชในวงศ Brassicaceae คือ ผักกวางตุ้ง บรอกโคลีและ
็
ึ
ื
ื
ื
ผักคะน้า มีอตราการงอกของเมล็ดที่สูงกว่าพชชนิดอน จึงเป็นพชที่มีศักยภาพในการผลิตเป็นพช
ั
ื่
ื
ซีลีเนียมสูง หลังจากนั้นได้ท าการเพาะปลูกเมล็ดผักกวางตุ้ง บรอกโคลีและคะน้า โดยใช้ทรายเป็นวัสด ุ
ปลูก หลังการแช่เมล็ด 8 ชั่วโมง และท าการเสริมซีลีเนียมในรูปแบบโซเดียมซีลีเนต ที่ระดับความเข้มข้น
ิ
0, 30, 60, 90, 120 และ 150 มิลลิกรัมต่อลิตร ระยะเวลาปลูก 7 วัน เมื่อพจารณาถึงความทนทานต่อ
ความเข้มข้นของซีลีเนียม โดยใช้ผลผลิตและการเจริญเติบโตของต้นออนพชทั้งสามชนิดเป็นเกณฑ์ใน
่
ื
การชีวัด พบว่า ความเข้มข้นของซีลีเนียมที่เหมาะสมส าหรับการเสริม เท่ากับ 60 มิลลิกรัมต่อลิตร
้
่
ิ
่
(อาณัต และคณะ, 2551) การเสริมซีลีเนียมที่ระดับความเข้มข้นนี้ ท าให้ต้นออนผักกวางตุ้ง ต้นออน
222 ซีลีเนียมในการผลิตปศสตว์ Selenium in Livestock Production
ั
ุ