Page 153 - ebook.msu.ac.th
P. 153
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 153
๖๔๗
เทวดาอินทสิริ ให้แว่น แก้วขอบค าแค
เทวดาอินทผยอง ให้ต้างค า
เคื่องฝูงนี้ ย่อมประดับแก้วซู่อัน
เทวดาสาลาสนิด ให้ผ้าเช็ดหน้า
เทวดาปริสิทธิสักกเทวะ ให้กวด ๔/๕/๒ (กฺรุ) น้ ามันแก้ว
เทวดารัตตนเกสี ให้หวีแก้วผลึกหั้นแล
คันว่านาค เทวดา ให้เคื่องฝูงนี้แล้ว ก็หนีมาเค้าโฮมกันอยู่หาดซายที่สุ
คันทนาคหั้น
ยามนั้นสุกขรหัตถีนาคแลบัพพารนาค พุทโธปาปนาค ก็มาพ้อม
ทั้งหลายฝูงเป็นประริวานนางนาคนั้น ให้หลับอยู่หั้นแล
พระยาสุวัณณนาค จีงนิมิดปราสาทแลเคื่องลวาดปูอาสสนา (ผ้า)
พิดานแล้ว พ้อมเอานางอินทสว่างลงลอด ไปปราสาทไม้จันทั้งมวรนั้นจีงซ้ านิ
มิดโฮงหลวงหลังนึง สิบเก้าห้องแล้ว ด้วยแก่นจันแดงทั้งมวร
บัพพารนาค จีงนิมิดปราสาทเบ็งชอรไว้แล้ว ด้วยไม้เดื่อโคบค้า
พายนอก
พุทโธปาปนาค นิมิดสระพังอาบไว้
สุกขรนาคหัตถีนาค นิมิดโฮงช้าง ไว้ซ้าย ขวา เป็นคุ้มเป็นวัง
ให้มีซู่อัน
๖๔๘
คนทั้งหลาย ได้ถืกต้องอันพระยา ๔/๖/๑ นาคนิมิด ก็ตระหลบ
นอนหลับนัก หั้นแล
ในกาลยามนั้น เทวดาอินทสิริ กล่าวแก่พระยานาคว่า เจียมบางกลาง
(ส้าง) ปราสาทโฮงหลวงนั้น ไว้ให้ข้อยฮักสาทั้งมวร ว่าดังนี้ ก็เข้าอยู่ในเบ็งชร
หั้นแล
๖๔๗
กระจก-ผู้ปริวรรต
๖๔๘
สลบ-ผู้ปริวรรต
