Page 150 - ebook.msu.ac.th
P. 150
150 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
๖๓๖
พ่ายหนี ผู้ (หนี) บ่ทันจีงฮ้องว่า เอากันแด่ ดังนี้ แต่นั้นก็เอิ้น กันหลิ่นว่า
หนองเอากันแด่ สืบ ๆ มาแต่นั้นแล
๖๓๗
พระยาสุวัณณนาค ซ้ าให้เอกกจักขุแลสุคันทนาค นิมิดเป็นงูไปผ่า
หมากข้าว ๔/๓/๑ เล่าล้มเสีย คนทั้งหลาย จีงสานฮั้ว ไปตันป่องช่องทางใส่ไซ
๖๓๘
เอาได้งูน้อย ๒ ตัว เก็ดเป็นค า มีหอร อันแดงงาม
คืนนั้นบุรีอว้ายลว้าย ฝันว่าไส้ออกเป็นลึง (ลึงค์) เป็นลายยาวเกี้ยวแอว
เวียนเมื่อขวาเจ็ดฮอบแล้วซะดึ้ง (สะดุ้ง) ตื่น ยินอย้านกัวนัก ฮุ่งเช้าก็ไปใส่
บาสเวนข้าว จีงไหว้อรหันตาเจ้าทั้ง ๒ แล้ว อรหันตาเจ้าทั้ง ๒ จีงบอกว่า ท่าน
จีงหาดอกไม้ขาว บูชาไว้ที่เพียงเท็งหัวหั้น จีงอุทิสสน้ า ไปหาพระยานาคเทิน
ว่าดังนั้นพ่อชายนี้ เขาจีงเอางูน้อย ๒ ตัวนั้น มาให้บุรีขังไว้
ว่าเอาเมือถวายท้าวค าบาง ผู้เป็นใหย่ ท่อไป่ทันเอาเมือถวายขอ (พอ) ค่ านี้
สุวัณณนาค นิมิดเป็นผู้เถ้า ผมขาวมีสบอันแดงงาม นุ่งผ้าขาวเสื้อขาว เข้ามา
หาบุรีอว้ายลว้าย ว่าข้อยมาขอเอางูน้อย ๒ ตัว อันเป็นลูกข้อย เถ้าได้ขังไว้หั้น
แล บุรีอว้ายลว้ายดู ๔/๓/๒ (กฺริ) หลาก จีงถามว่า เจ้าเป็นคนบุรคนสีน
จีงนุ่งเสื้อขาวมา ว่างูเป็นลูกสังจา ข้อยจักเอาเมือถวาย ท้าวค าบาง
ให้เห็นงูตัวเก็ดเป็นค า นั้นแล
ผู้เถ้านาคจีงว่าข้อยเป็นพระยานาคแล เจ้าอย่าได้เอาลูกข้อย ไปถวาย
เทิน เจ้ายังมักอันใด หากจักให้แล ท้าวค าบาง มีอันใดควรเอามาถวาย
เจ้าจีงแม่นแล
๖๓๖
ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม (๒๕๕๓) ว่า “...ให้หลงเพื่ออุบายจะกินคนบ่รู้ คนเหล่านั้นมี
ความกลัว จึงพากันแล่นหนีคืนไปถิ้มกันและกัน...” หน้า ๙๕.
๖๓๗
หมายถึง ผ่าน, ท าให้แยกจากกัน
๖๓๘
หงอน-ผู้ปริวรรต
