Page 151 - ebook.msu.ac.th
P. 151
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 151
บุรีก็คึดฮอด อันตนได้อุทิสสน้ าส่งบุร ไปหาพระยานาคแล นิมิดค าฝัน
ฮอยที่พระยานาคจักให้กู มีสังบ่อย่าชะแล จีงกล่าวว่า ผิข้อยหากยังมักเยื่องใด
เจ้ากูจีงกูนาข้อยเทิน
๖๓๙
ว่าดังนี้แล้ว ก็วางงูน้อย ๒ ตัวนั้นให้ลวดกับ (กลับ) เป็น มานว
หนุ่ม นุ่งเคื่องขาว หนีไปน ากันสุดชั่วตา จีงบ่ปรากดเห็นแล
ยามนั้นพระยานาค ซ้ าบอกว่า เจ้าจีงควัดน้ าบ่อ อัน ๑ ที่บึงเพียงนอก
บ้านเจ้านี้ไปเทิน บุรีอว้ายลว้ายว่า ๔/๔/๑ สาธุ ๆ แล พระยานาค กับหนีต่อหน้า
แล
๖๔๐
ยามนั้นเถิงเมื่อกาลน้ า บก ดังนั้น บุรีอว้ายลว้าย ไปเตินคน
๖๔๑
ทั้งหลาย เกี่ยวข้าวบรบวรแล้ว จีงควัดน้ าบ่ออันนึง เป็นดัง หลุมปา นี้
ล้อมไว้แล้ว
ยามนั้นพระยาสุวัณณนาค จีงไปบันดนใจท้าวค าบางแลนางผู้เป็นเมีย
นั้น ให้เอานางอินสว่างลงลอดไปถวายแก่ พระยาสุมิตตวงสาราชมรุกขนคร
ดังนั้น พระยาก็ลวดมีหัวใจคึดใค่ เอานางไปถวายสมพระยานาคบันดนนั้นแล
จีงให้แต่งแพของ อันใส่เคื่องอมนางแล ฝูงจักแนบนั่งสิบเหล้มแล
เฮือใส่หอค า ว่าจักน าไปถวาย พระยาสุมิตตวงสา ดังนั้น
นางลวดบ่ไป ท้าวค าบางแลนางผู้เป็นแม่ จีงคึดฮอดบุรีอว้ายลว้าย
อันเขาเว้าว่าปูมใหย่ กินข้าวทางข้าง มีค าติคนิงดังนั้น มาถ่าอุปปายความว่า
จักเอานาง ๔/๔/๒ (กฺรี) ไปกับบุรีอว้ายลว้าย อันเป็นปูมหลวงนั้น นางหลวงจัก
๖๔๒
ขีนใจ หากจักไปเป็นเมีย พระยาสุมิตตวงสาราชาเจ้า บ่อย่าชะแล
นางอินทสว่างลงลอด ได้ยินว่า จักเป็นเมียบุรีอว้ายลว้าย ก็ยินดีหายโสกแล
๖๓๙
หมายถึง มาณพ
๖๔๐
หมายถึง งวด, แห้ง
๖๔๑
หลุมปลา-ผู้ปริวรรต
๖๔๒
ขัดใจ-ผู้ปริวรรต
