Page 210 - ebook.msu.ac.th
P. 210
210 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
ซุม ๑ ขานว่า จักเอาซายแลเฮ็ดสวนอ้อย
ซุม ๑ ขานว่า จักสานเกฺยาะ (กะเยาะ?) แลกะต่าเคื่องหาบ
หามทั้งมวร
ซุม ๑ ขานว่า จักปั้นปาง (ปรางค์?) เอาค้ามาพอก
ซุม ๑ ขานว่า จัดขุดเอาแฮ่ (กรวด, หินลูกรัง) มาถม
ซุม ๑ ขานว่า จักฮักสาต้นโภ (โพธิ์) ห้อยบาสแล หาหนัง
หาปูน มาใส่เคื่องซะทายหั้นแล
พละเทวะอามาส กดเอาเส้น ได้ ๓ พันทัด (ถ้วน) ๕/๒๒/๑ จีงให้ล่าม
เอาเส้นแล้ว ให้เป็นเจ้าเวียกจับกาน (การ)
๘๒๒
พระยาสุมิตตธัมมเจ้า เอาพะเนียม เงิน ค า แลเคื่องกท าเวียกกาน
๘๒๓
ทั้งมวร ให้พละเทวะอามาสแจกคนทั้งหลายแล เอาพูด คืน (ขึ้น) ต้นผู้ปัน
เถิงหมื่นค าพัน เสื้อกับผ้าปันแก่ล่ามแล้ว เงินหมื่น ค าพันเสื้อกับผ้าอันปันแก่คน
ทั้งหลายนั้นแล คืนคนเงินค าฮ้อย เสื้อกับผ้าให้กับซู่คน จก เสียม พ้า มีด
ขวานใหย่ สิ่ว ซี งัว ควาย กับเฮือล้า ๑ ซู่คนเสมิ (เสมอ) กัน ให้เขาเอา
ลูกเมีย พี่น้องวงสา เขามาอยู่ตั้งบ้านส้างเมืองหั้นแล
ข้าวของเงินค าฝูงนี้ พระยาสุมิตตธัมมเจ้า ได้แต่ท้าวพระยาฮ้อยเอ็ด-
เมืองน ามาถวายแลปีแล ๒ เทื่อด้วยกุสละบุร (กุศลบุญ) อันได้ใส่บาสแลได้อุ้ม
บาสพระเจ้าไปส่งนั้นแล ปราถนาค้ าพระพุทธสาสนา วันนั้นแล
พระยาสุมิตตธัมมเจ้า คืนมาเมืองกับดอมนางเทวีแก้ว อยู่ตามค า
สุกขสระบายแห่งตนก่อน คนทั้งหลาย ก็สืบแต่ ๕/๒๒/๒ (ไป) พาน (พลาน)
อูปมุงเป็นเค้านั้น ขึ้นให้เป็นพานอันถ้วน ๒ แล ประจุไว้
๘๒๒
หมายถึง หีบใส่ของ
๘๒๓
หมายถึง ปันส่วน, แบ่งพูด
