Page 211 - ebook.msu.ac.th
P. 211
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 211
ยามนั้นพระยาปุตตะจุลละณีพรหมทัด เอานางปัจสิราชเทวีมา พระ
ยาจุลลัณณีอินทปัตถนคร เอานางเทวีมาฮอด อม (ร) รัสสี โยธิกะรัสสี
ก็เอามาฮอดที่ภูก าพ้า
พละเทวอามาสให้ล่ามเมืองราทนาพระยาสุมิตตธัมมเจ้า ก็ไปยั้งอยู่จ า
นักน้อย ๑ ก่อนพอสมกาลอันควรจีงไปสู่ภูก าพ้า จีงเอาอุรังคธาสมาตั้งขันค าไว้
พระยาปุตตะจุลละณีพรหมทัด พระยาจุลลัณณีอินทปัตถนคร แลรัสสีทั้ง ๒ เอา
๘๒๔
อูปมุงหินอุยอด ขึ้นเมือตั้งไว้
พระยาสุมิตตธัมม จีงเอาอุรังคธาสขึ้นเมือถะปันนาไว้ พละเทวะอา-
มาส ถือน้ าเต้าขึ้นน า พระยาสุมิตตธัมมเจ้า ก็หดสงอุรังคธาสสัพพัญญูเจ้าแล
เสนาอามาสทั้งมวร เอาพุทธฮูปเงินค้าแลธาตุอรหันตเจ้าอันตนได้พูดน้อย ไว้
๕/๒๓/๑ ขอกแคมจิ่มแจนั้นแล
พระยาทั้ง ๓ ก็ขึ้นแปงยอด ด้วยมือตนหั้นแล
ยามนั้นคนทั้งหลาย บางพ่องฟ้อน บางฟ้อน บางพ่องดีดสีตีเป่า
เทวดาทั้งหลายก็เป่าหอยสังขแลให้ฝนตกลงมา ปุคละผู้ใดมักชุ่มมัก
๘๒๕
เอย็น ฝนอันนั้นจีงถืก ฮ้า ปุคละผู้ใดบ่มักชุ่ม มักฮ า ฝนอันนั้นก็บ่ถืกบ่ฮ า
๘๒๖
คนทั้งหลาย ฝูงใดเป็นพยาส บาด ไข้ หูหนา ตามืด ทูด เฮื อน แล
ได้เข้าไปพ้อมด้วยกุสละบุรแท้ ก็หายพยาสเสี้ยงเสียแล
เทวดาทั้งหลาย เล่าผายข้าวตอกดอกไม้ ทั้งหลายมี ดอกกลาง
๘๒๗
ของ แล้วมาทั่วภูก าพ้าทั้งมวรก็มีแล
พระยาทั้ง ๓ มีพระยาสุมิตตธัมมเป็นเค้า เป็นใหย่ ด้วยบุรญสมพพาน
นั้นแล
๘๒๔
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ และฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า หินยอดภูเพ็ก
๘๒๕
หมายถึง ฝนพร า-ผู้ปริวรรต
๘๒๖
พยาธิ-ผู้ปริวรรต
๘๒๗
กางของ, ปีบ-ผู้ปริวรรต
