Page 207 - ebook.msu.ac.th
P. 207
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 207
มหาเถนเจ้ากล่าวว่า มีสิบตนหั้นแล หนีเมือเมืองราชคึหพุ้น ๓ ตน
นิพพานแล้ว ๒ ๕/๑๙/๒ (ปู) ตน ยังมาพ้อมกันบัดนี้ มีห้าตนกับเฮาแล
ยามนั้นอรหันตาเจ้าทั้งสี่ จากเมืองอินทปัฏฐนคร เมืองจุลลณีพรหม-
ทัด เข้ามาในปราสาทดอมเจ้าสังขวิเชยยะเถนแล้ว ก็ปฏิสัตถานต้านจารจากับ
ดอมพระยาว่า
ดูรา มหาราสตนมีค าปราถนาค้ าพุทธสาสนา เท่าห้าพันวัสสา พระยา-
ทั้งห้าได้มาก่ออูปมุงที่ภูก าพ้าไว้อุรังคธาสสัพพัญญูเจ้าปางนั้น แม่นลูกมหาราส-
เจ้าสังขวิเชยยะเถนตน ๑ แม่นเฮาทั้งสี่ อันมิตตาบัดนี้แล
พระยาแลนางเทวี เห็นอรหันตาเจ้าธรงผ้าดอกค า พระยาแลนางเทวี
เข้ามานั่งเฮียงกันด้วยล าดับในกลางปราสาท เห็นอรหันตาเจ้าเป็นอันงามแก่ตา
ได้ยินเสียงอรหันตาเจ้าเป็นอันม่วน มีค าชมชื่นยินดี เหมือนดังได้ไปทางอากาด
กลางหาว ๕/๒๐/๑ ก็มีแล
ยามนั้นเทวดาเป่าหอยสังขเสบทั่วเมืองทั้งมวร เป็นวาระอันถ้วน ๒
พระยาแลนางเทวีแต่งข้าวน้ าโภชนะอาหานให้สันแล้ว กิจจะอันสันข้าวนั้น
จีงอย่าเสียงหอยสังข
พระยาจีงถามว่า พระยาทั้ง ๕ เป็นอรหันตา พ้อมกัน บัดนี้เจ้าตนใด
แม่นพระยาเมืองใด แต่ก่อนก็ข้าจา
มหาระตะนะเถน จีงว่า ตนเฮาแม่นพระยาสุวั (ณณะ) ภิงคาละ
กินเมืองหนองหานหลวง ยามนั้นแล พระเจ้าได้มามิตตาธัมมเทสสนา เฮาก็ได้
ฟังต่อหน้าองสัพพัญญูเจ้าแท้
จุลละรัตตะนะเถนนี้ แม่นน้องเฮา พระยาค าแดง กินเมืองหนอง-
หานน้อย
มหาสุวัณณะปราสาทเถนนี้ แม่นพระยาจุลละณีพรหมทัด
จุลละสุวัณณะปราสาทเถน ตนเป็นน้อง แม่นพระยาอินทปัตถนคร
