Page 217 - ebook.msu.ac.th
P. 217

อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘)  217


                                                         ๘๓๓
                                                                 ๘๓๔
                          เล่าพระยาอัพเภยยะทุตถะคามิณี  ส้าง  ปราสาท (โลหะ-
                   ปราสาท) ครองเมืองลังกาทีป แล้ววิสุกัมมะเทวบุด  จีงเอาหลาบทองไปไว้ใน
                   โลหะปราสาท
                                              ๘๓๕
                          มหาพุทธโฆสาจาน  เจ้าไปสู่ลังกาทีปจีงก่ายเอามาไว้ใน
                   เมืองอินทะปัตถะน ๕/๒๖/๒ (ประ) ครหั้น

                          อันเหิง อันนานแล้ว ยามนั้นธาตุที่ภูก าพ้านี้ก็เฮื้ออยู่ แม่นข้าโอกาส  ก็

                   สว่านเส็นซะเด็นเสีย พระโพธิสาราชเจ้าตนหลวงนั้น  ได้เอานางอินท-ปัตถะ
                   นครเป็นปราทประริจาก (บาทบริจาริกา) พระสู่นางผู้นั้น  จีงเอานิทานอันนี้
                   มาถวายพระโพธิสาราชเจ้า ได้แจ้งในนิทานแล้ว  จีงไปอยุดอยา (ปฏิสังขรณ์)
                   พระมหาธาตุเจ้าแล ส้างวิหานหลัง ๑ มุงซะกั่วทั้งมวรแล้ว  จั่งสับทาว  เอา

                   ข้อยโอกาสพ่องได้ พ่องบ่แล ให้ตื่มเข้านั้นเป็น ๓ พันคนหั้นแล


 ภาพที่ ๒๓ พระธาตุบังพวน  ต าบลพระธาตุบังพวน อ าเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย บันทึกภาพ  ยังมี ลูกข่า ๒ คน  เมืองส่วย  เอามาถวายแต่น้อย เจ้าจีงเลี้ยงเอาเป็น

 วันที่ ๑๔  มกราคม  ๒๕๖๑ เวลา ‏ ๙:๑๖:๕๐ น.   ข้อยหัททะมุม (ข้อยหัตถบาศ)
                          ผู้พี่นั้น ชื่อว่า ข่าชะเอง    ๘๓๖
                          ผู้น้องนั้น พะให้กินเฮือนหิน

                                                 ๘๓๗
                          พระโพธิสาราช จีง สระโผด  ให้เป็นใหย่กก  พ้อมข้าโอกาสทั้งมวร
 ๑๖. พระโพธิสาราชเจ้าตนหลวงแลพระยาเชยยะเสฏฐาธิราชเจ้า  จีงให้จุ้ม หลั่งน้ าไว้หั้นแล  จีงส้างวัดหลัง ๑ ก้ าเหนือภูก าพ้า ชื่อว่า

 ไปอยุดอยา (ปฏิสังขรณ์) พระมหาธาตุเจ้า   วัดสวนสนุก ๘๓๘


                   ๘๓๓
  ๕/๒๖/๑ ...นิทานอันนี้อรหันตาเจ้าหากแปงไว้ในวัดเมืองฮ้อยเอ็ดปักตู  ๘๓๔  พระเจ้าทุฏฐคามินีอภัย-ผู้ปริวรรต
 ๘๓๑
 ๘๓๒
 หั้น วิสุกัมมะเทวบุด  เอาเมือก่าย  ใส่หลาบทอง  ไว้    ๘๓๕  สร้าง-ผู้ปริวรรต
                       มหาพุทธโฆสาจารย์-ผู้ปริวรรต
 คันว่าพระยาจันทพานิด (จันทพานิช) ตั้งเมืองหนองคันแทเสื้อน้ าหั้น  ๘๓๖  ฉบับของหอสมุดแห่งชาติและฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า พันเรือนหิน

 แล้ว พระยาตนชื่อว่า สีธัมมะอะโสก ได้มาโชตะนาพุทธสาสนาแล    ๘๓๗  โปรด-ผู้ปริวรรต

                   ๘๓๘
                       ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า สมสนุก, ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า สวนสั่ง

 ๘๓๑
  หมายถึง คัด, ลอก, การเอาเหล็กจารเขียนหนังสือในใบลาน เรียกก่ายหนังสือ

 ๘๓๒
  หมายถึง แผ่นเงินหรือแผ่นทองค าที่เจ้าศรัทธาหรือเจ้าบ้านเจ้าเมืองท าขึ้นใส่กองหด เพื่อหด

 สรงพระภิกษุที่มีอายุพรรษาและมีความรู้สมควรพอที่จะปกครองพระสงฆ์สามเณรในวัดได้,  แต่ใน

 ที่นี้น่าจะมีความหมายคล้ายกับ สุพรรณบัฏ-ผู้ปริวรรต
   212   213   214   215   216   217   218   219   220   221   222