Page 222 - ebook.msu.ac.th
P. 222
222 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
๘๔๘
๑๗. ธาตุหัวอก
นะโมตัสสะ ภะคะวะโตอะระหะโตสัมมาสัมพุทธัสสะ
๘๔๙
ชะนะเวระ อะนาติเรพะ (กะ) สิสวรชะดี
อันว่าพระปุรมมะอุณณะมันตะถะ ล้ าวิเศษพระมหาอุปเทศ
พระมหาธาตุพนมปุรมเตชะ
พระเจ้าก็เสด็จเข้าสู่นิพพาน ประมาณว่าได้ ๙ ปีปลาย ๗ วัน
๘๕๐
เดือน ๑๒ เพ็งบริสุทธิ์ จันทชฎี (จันทรคติ?) มีนักขัตฤกษ์ ถืก หน่วยกฤติกา
๘๕๑
ยามนั้นอันมหากัสสปะเถรเจ้า จีง ร าพึงว่า เถิงที่อันนั้น จักตั้ง
ศาสนาพระเจ้า ก็ร าพึงอนาคตเมื่อสัพพัญญูเจ้า ยังทัวระมานวันนั้น พระเจ้าก็
๘๔๘
หนังสือใบลาน เรื่ อง ธาตุหัวอก เป็ นเอกสารใบลานสมบัติวัดมหาชัย รหัส
L๑๓๐๐๔Sub๐๑_๐๓ จ านวน ๑๐ หน้าลาน (ผูกเดียวจบ) จารด้วยตัวอักษรธรรม ภาษาไทยอีสาน-
ลาวเก่า ไม่ระบุศักราชที่จาร มีชื่อเรียกอื่นด้วย คือ พื้นธาตุ ผู้เรียบเรียงสันนิษฐานว่าทั้งสองเรื่องอาจ
สร้างเพื่อเป็นการบอกอานิสงส์การสร้างหนังสือใบลานเรื่อง “อุรังคธาตุ”
๘๔๙
ชะนะเวระ อะนาติเรพะ (กะ) สิสวรชะดี ในวรรคนี้ ได้รับการตรวจสอบภาษาบาลีจาก
ผศ.ดร.อภิญวัฒน์ โพธิ์สาน (ปธ.๗) ซึ่งท่านวินิจฉัยจากอักษรที่ถ่ายถอดเป็นค า ๆ พบว่าไม่อยู่ในรูป
ของประโยคบาลีแต่อย่างใด เป็นประโยคที่หาความหมายไม่ได้ ท่านให้สมญาบาลีประเภทนี้ว่า
"บาลีเถื่อน" แต่ผู้รู้ท่านหนึ่งได้ปรารภกับผู้ปริวรรตว่า ในบทนี้ไม่ใช่บาลีเถื่อน แต่ผู้แต่งใช้วิธีเรียบ
เรียงไวยากรณ์แบบลาว เช่น ค าว่า ชะนะ บางส านวนใช้ ชินะ ค าว่า เวระ หมายถึง เวร, เวรา แต่ผู้
จารจารเพี้ยนเป็น วร, ว ระ (พระ), อนาติเร พะสิ สวรชะดี (ติ) อันนี้ท่าน (ผู้ปริวรรต) วรรคผิด ที่ถูก
คือ อะนาติพะ(อะนาติเรกะ) สิสวรชะดี, อนาติเรก จารเพี้ยนจาก อะติเรกะ หรือ อติเรก หลายฉบับ
จาร อติเรก เมื่อผู้จารท่านจารถวายพระเจ้าแผ่นดินก็ต้องถวายอติเรกก่อนเป็นการถวายพรพิเศษ
ส่วน สิสวรชะดี อันนี้ก็เพี้ยนจาก สีสวัสดี, สีสวัสวะดี ความหมายเดียวกัน แม้ในสังกาดธาตุพนม
ท่านก็ใช้ประโยคคล้ายกันว่า “ ชินะเจระวะอันติเลกะสิทธิดี บุรมมะคุณณะมะหันตะอุตธะราติเรก
มหาอุประเทดธาตุพระนมบุรมมะ...”
๘๕๐
หมายถึง ถูก
๘๕๑
หมายถึง จิง, จึง
