Page 223 - ebook.msu.ac.th
P. 223
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 223
๘๕๒
ดูยังสัตว์โลกแล้ว ก็จีง โผด สัตว์ให้พ้นจากโอฆะสงสารทั้งมวลแล ใกล้จักรุ่ง
๘๕๓
พระเจ้าตรัสรู้ว่าศาสนากูพระตถาคต จักรุ่งเรืองในที่ภูก าพร้า เจ้า อ่วย หน้า
๘๕๕
๘๕๔
เข้า เมืองปาฏลีบุตร มาฮอดมรุกขนครแล้วไป แอ่ว เอาข้าวบิณฑบาต
แห่งคนทั้งหลาย ทายกทั้งหลายในเมืองมรุกขนครแล้ว จีงนั่งฉันข้าว
๘๕๖
บรบวร แล้ว จีง ปะวุตติ เทศนาเพื่อให้เป็นที่ไหว้แลบูชา แก่โลกทั้งหลาย
ให้แจ้งแล้ว เจ้าจีงท านายไว้ว่าดังนั้น
๘๕๗
อานันทะ ดูรา อานนท์ ในเมื่อกูพระตถาคตได้นิรพานไปได้ ๘ ปี
ปลาย ๘ เดือนนั้น ยังมีลูกศิษย์กูตน ๑ ชื่อว่ากัสสปะเถร เจ้าก็จักน าเอามายัง
ธาตุหัวอกกู ๒๔ ลูกมาสถาปนาไว้ในภูก าพร้า ให้เป็นที่ไหว้แลบูชาแก่คน
ทั้งหลายแล
สัพพัญญูเจ้าก็ท านายไว้ดังนั้นแล้วก็ไปสู่เมืองส่วน (สวรรค์/วัน?) นั้น
จีงนิรพานในเมืองกุสินารามีในระหว่างไม้ฮัง ๒ ต้น อันเป็นคู่กันอยู่
๘๕๘
สอนลอน อันมีดอก มีหมากบานงาม แต่เค้าเท่าเถิงปลาย ดูพวงพายงาม
ยามนั้น คนแลเทวดาทั้งหลาย มีมหากัสสปะเถรเจ้า เป็นเค้าเป็นประธาน
๘๕๙
ส่งซะกาน บรบวรแล้ว มหากัสสปะเถรเจ้า จีงค าร าพึงว่าดัง
๘๖๐
(ดูก/กระดูก) นี้ พระเป็นที่ภูก าพร้าว่าดังนั้นแล้ว ผิว่าเจ้ายัง ท้านวย ธาตุไว้
แก่ว่าจักเอาธาตุหัวอก ๒๔ ลูกไปสถาปนาไว้ในธาตุหัวอกแห่งสัพพัญญูเจ้า
๘๕๒
หมายถึง โปรด
๘๕๓
หมายถึง หัน
๘๕๔
ปัจจุบันเรียกว่า เมืองปัตนะ เป็นเมือง หลวงของรัฐพิหาร สาธารณรัฐอินเดีย-ผู้ปริวรรต
๘๕๕
หมายถึง เที่ยว
๘๕๖
หมายถึง บริบูรณ์
๘๕๗
หมายถึง ดูก่อน
๘๕๘
หมายถึง สลอน
๘๕๙
ส่งสการ, สังสการ หมายถึง พิธีกรรมเกี่ยวกับการปลงศพ
๘๖๐
หมายถึง ท านาย
