Page 59 - ebook.msu.ac.th
P. 59

อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘)  59



                          พระยาวงสาตนนั้นได้พารี้พนสู่ที่เก่าก็ได้เถิงอุบฆาปก้า (อุบาทวกรรม)
                                  ๑๙๓
                   ลวดเป็นกนละหน  แก่พุทธสาสนาบ้านเมืองแล
                          ดูราอานนพระอินทาจีงหลิงเห็นเหดดังนี้จีงให้วิสุกัมมเทวบุดลงมาให้
                              ๑๙๔
                   ไชยรัสสีขืน  ชีวิตได้แล้วจีงจุตติมาเกิดเป็นลูกพระยาวงสาตนนั้น
                   มีชื่อว่าสุริยกุมมานตามนิมิดแต่เมืองฮ้อยเอ็ดประตู (พุ้น) แล วิสุกัมมเทวบุด
                   จีงมาคาดยังนาคแลเทวดาอารักข์ มเหสักขาทั้งหลายด้วยค าว่าเจ้าทั้งหลายจง
                   สะมะคี (สามัคคี) สะมะคา ซึ่งกันฮักสาเจ้าสุริยกุมมานไว้กันเถิง

                   มังคลสังกาสให้ได้เสวยราสเป็นพระยา ๑/๑๔/๑ เทิน  จีงสั่งสันนี้แล้วจีงหนี
                   หั้นแล
                          ยามนั้นพระยาวงสาตนว่าเถิงยังกัมมะปัตติ  เต (แต่) หลังแล
                                                                       ๑๙๕
                   จุตติไปเกิดด้วยโอปาปติกกะเป็นภูมมเทวดาได้ซาววัสสา   จีงได้เกิด
                   ในอินทปัฏฐนครก็ได้เสวยราสพุทธสาสนาในที่นั้นแล้วจุตติได้ไปเกิดในเมือง
                   พาราณสีออกบวดชื่อว่าวงสารัสสีอยู่ที่เก่าหั้นแล



                   ๑๙๓
                        หมายถึง โกลาหล, วุ่นวาย-ผู้ปริวรรต,  โกลาหล ๓  : ๑.  กัปปโกลาหล  ได้แก่ ความโกลาหล
                   แห่งกัป คือ  เหล่าเทพชั้นกามาวจร ชื่อ  โลกพยูหะ  พากันคิดว่า เมื่อ ๑๐๐๐๐๐ ปีล่วงไปแล้ว จักมี
                   ความผันผวนแห่งกัป  จึงพากันสยายผม  ร้องไห้  น ้าตานองหน้า  เอามือเช็ดน ้าตา  นุ่งผ้าแดง
                   ถือเพศแปลกประหลาด  เที่ยวโพทนาในถิ่นมนุษย์ว่า  "ชาวเราทั้งหลายเอ๋ย  ต่อแต่นี้ไปเมื่อ
                   ๑๐๐๐๐๐  ปีล่วงมาแล้วกัปจักผันผวน  โลกจักพินาศ  ทะเลหลวงจักเหือดแห้ง  มหาปฐพีและขุนเขา
                   สิเนรุ  จักถูกไฟไหม้  จักพินาศ  จนถึงพรหมโลก  ขอท่านทั้งหลายจงพากันเจริญเมตตา  กรุณา
                   มุทิตา  อุเบกขา  จงบ ารุงบิดามารดา  อ่อนน้อมต่อผู้เป็นใหญ่ในตระกูล"  ความโกลาหลดังว่ามานี้

                   ชื่อว่า  กัปปโกลาหล   ๒.  พุทธโกลาหล  ได้แก่  ความโกลาหลแห่งพระพุทธเจ้า  คือ เหล่าเทพที่
                   คุ้มครองโลก  คิดว่า  "เมื่อ  ๑๐๐๐๐๐ ปีล่วงไป  พระพุทธเจ้าจักเสด็จอุบัติขึ้นในโลก"  จึงพากันเที่ยว
                   ป่าวร้อง  นี้ชื่อว่า พุทธโกลาหล  ๓.  จักกวัตติโกลาหล  ได้แก่  ความโกลาหลแห่งพระเจ้าจักรพรรดิ
                   เหล่าเทพทั้งหลายนั้นแล  คิดว่า  "เมื่อ ๑๐๐๐๐๐ ปีล่วงแล้ว  พระเจ้าจักรพรรดิจักเสด็จอุบัติขึ้น"
                   จึงเที่ยวโพทนาดังที่ว่ามานี้  นี้ชื่อว่า  จักกวัตติโกลาหล-ประภาส สุรเสน.  (๒๕๔๐).
                   พระคัมภีร์อนาคตวงศ์.  กรุงเทพฯ : หจก. โรงพิมพ์สุรวัฒน์.  หน้า ๑๔๙.
                   ๑๙๔
                       หมายถึง คืน, ฟื้น
                   ๑๙๕
                       ยี่สิบพรรษา-ผู้ปริวรรต
   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64