Page 112 - ebook.msu.ac.th

๑๐๓

เขาซิว่าชายขี้ย้าน พาจีมไฟเดือนห้า

คันเฮาจักก าลังซ้ า พอสามหลายเทื่อ

เกรงจักเสียไพร่บ้าน เมืองซิฮ้างเปล่าแปน

อดสากั้นเอา ก าลังสักสะหน่อย

คึดว่าคอยปีหลัง จีงควบคุมเทม้าง

พระก็สงบกิจไว้ ทางในบ่ออกปาก

หน าเหมือนไว้ ใจเศร้าบ่มใน แท้แล้ว

เศิกคราวนี้ เป็นวันเสาร์ขึ้นหกค่ า

เดือนห้าเข้า ระดู(ฤดู)ฮ้อนต่อกัน
แต่ฮุ่งเช้า ยามงายเถิงเที่ยง

ตาวันเยี่ยนค้อย เสร็จเสียเลิกรา

ฝูงช้างม้า แตกตื่นเต็มดง

บ่อาจน าตามจับ เมื่อยตีนจวนล้า

มีแต่หุงหาต้ม อาหารตักสู่ กันนั้น

พอให้เป็นยาซู ซ่อยชีวังเมื่อหน้า

เสร็จขบวนแล้ว พากันนอนพักเมื่อย
พอฮุ่งตื่นเช้า ซุมนุมเต้าจอดพล

ก็หากยังซิจอบ ลี้ปุนทุกเมื่อ

จับช้างได้ เหลือฮ้อนอุ่นใจ

ให้ทัพช้างม้า (เอกสารช ารุด)

ก็หากได้มากล้น เหลือทีปทีอุ่นใจ

กับทั้งอัสโสม้า อัสนัยคาดเครื่อง

ประมาณห้าฮ้อย โตอ้วนอาจแก่ตา

ฝูงหมู่นายไพร่พร้อม ยินดีหัวสนั่น

บ่ได้คิดโศกเศร้า กระหายฮ้อนเยื่องใด
เพราะว่าได้หลอกล้อ ให้ไทเวียงตายเปล่า

ทางที่เฮาคิดไว้ ก็มาได้ดั่งหมาย แท้น้อ

เหมิดกระบวนแล้ว พากันหยับเคี่ยน (เคลื่อน)

พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน