Page 116 - ebook.msu.ac.th

๑๐๗

เหนียวจ้าวกลาง ดอฮอดอยู่บ้านอยู่

ความสนุกมีมากล้น บ่เคืองแค้นเยื่องใด

ของกินบ่ห่อนจับจ่ายซื้อ ขายแลกเงินค า

มีแต่ขอกันกิน บ่ห่อนแยงหวงไว้

เฮือนไกลใกล้ ก็คือดั่งเฮือนเดียว

เทียวไปกินของกัน หลดบ่มีความเว้า

เจ้าเลี้ยงข่อย ข่อยเลี้ยงเจ้า แลงงายกินสับข่วย

เหตุว่า ของบ่ไฮ้ ไผซิฮู้ฮ่อมแยง เจ้าเอย

นับแต่เดือนเจียงค้อย ถอยลงมาเถิงเดือนยี่
ข้าวขึ้นเล้า ชาวเจ้าอยู่สบาย

เมื่อนั้น พระตาพระวอ ทั้งสองผู้ตุ้มไพร่

คาดการณ์บ่แพ้ แม่นแท้บ่มีผิด

คือว่า เดือนสามขึ้น เศิกเวียงมาฮอด เฮาแล้ว

บ่คาดเฮาอยู่ช้า ฮีบเตินพร้อมล่ าความ

บั้นพระวอพระตาส่งสารแจ้งข่าวศึกเวียงจันทน์ให้กลุ่มท้าวนามและกลุ่มหลวงราชโภชนัย

คันว่า เศิกมาใกล้ สองบ่ทันได้

บ่เอาไว้เดียวนี้ พาลฮ้ายซิล่วงเถิง แท้แล้ว

คันบ่ถกสาแท้ ทั้งสองพ่อลูก

จีงแต่งให้ไพร่น้อย แสวงดั้นสอดแนม

แล้วจีงเขียนหมายให้ เกณฑ์รี้พลหมวดหมู่

ขึ้นขี่ม้า บ่มีช้าด่วนไป

น าความแถลง ของพระตานั้น
ฮอดเถิงภูเวียง มอบท้าวนามบ่มีช้า

ท้าวนามได้ ยินหมายพลันแล่น

ให้จัดเกณฑ์ไพร่น้อย บ้านเดียวนั้นห้าพัน

พลหาญห้าว กองท้าวนามพักจอด ฮอดแล

พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน