Page 122 - ebook.msu.ac.th

๑๑๓

พอวันฮุ่งเช้า กองหน้าก็ล่วงเถิงแล

เห็นกองทัพหน้า เวียงจันทน์ไหลหลั่ง

มันหากมืดอื้อตื้อ คือฟ้าเหง่าฝน

เป็นที่จนใจแท้ การใดบ่ได้แต่ง

ยังบ่ทันแปงตั้ง หมั้นไว้สู่กัน

พวกกองหน้า หนองบัวเขาฮู้ก่อน

ทางเขาจัดแจงไว้ เตรียมถ่าอยู่ซู่คน

หลวงราชบ่อยู่ช้า จัดขบวนขับออก

ให้ด่วนตกปีกซ้าย ขวาย้ายจากกัน
บ่ได้ยั้งอยู่ช้า จัดด่วนโดยพลัน

คุมรี้พล ไล่ฟันตันต้อน

ฟังยินทหารกล้า โฮ่ฮิวฮ้องโห่

เสียงโห่ฮ้อง เฟือนพื้นสนั่นไพร

ฝ่ายว่า กองทัพหน้า เวียงจันทน์สะดุ้งตื่น

บ่ได้ตั้งต่อสู้ ตันไว้บ่ฟัง

เขาก็ ถอยหลังย้าน หนีคืนเกี้ยวทางเก่า
หลบหน้าลี้ หนีเว้นดังหลัง

บั้นกลุ่มหลวงราชโภชนัยเข้าสู้รบกับทัพเวียงจันทน์

อันว่า ทหารกล้า หลวงราชโภชนัย

เข้าตะลุมบอน ตีขนาบฟันเพม้าง

ทั้งเหล่าขับพลต้อน ฟันแทงฮ้องไห้

ฟังยินเสียงสนั่นก้อง ฟันฆ่าส่วนสน
เมื่อนั้น กองทัพเบื้อง เวียงจันทน์เสียท่า

ตกคะมะจั้งบ่ได้ พังอื้อแล้วแตกตื่น

ถอยหลังมาจวนใกล้ กองหลวงอุปราช

บ่ได้ตั้งหน้าสู้ หลบลี้หลีกแต่โต

พระวอ-พระตาในเอกสารใบลาน