Page 98 - ebook.msu.ac.th

พระอริยานุวัตร : เขาเป็นหยัง
ิ
ำ
ื
ู
พ่อบาเพ็ญ : อย่ในฐานะเป็นลุง แม่เพ่นเป็นเอ้อยย่า ขุนเกษมน ี ้
ิ
ให้ข้าน้อยไปหาเพ่น แต่แม่ว่าเจ้าอย่าไป (เพราะ)
ึ
ื
ำ
้
ขุนเกษมให้ข้าน้อยเอานาค้างขวดหน่ง เพ่อจะเอา
ไปอาบยาให แม่ห้ามไว อย่านะ อย่าไปอาบนายา
้
ำ
้
้
ั
้
๊
้
ำ
กับพ่อลุงเด ค่นอาบนายาแหงนเบ่งฟ้าก็บ่ได ส่อง
ิ
ิ
เบ่งทางสร้าง (ส่าง) ก็บ่ได เหลียวหลังจ่งซ่ก็บ่ได ้
ี
้
ั
ต้องไปจั่งซี่ (ทำาท่าประกอบ)
อาจารย์คงเดช : ไปซื่อ... ไปหน้าเรื่อย
ึ
ั
้
ิ
้
่
่
ื
่
้
ุ
พ่อบำาเพ็ญ : ใช... ไปหนาเรอย ขนเกษมเพนเหยียบขนได เอาคมขน
แล้วเหยียบพวกน เป็นพวกเดียวกันกับเจ้าเอียง
้
ี
เจ้าไอ่ มาครูเดียวกันหมด
อาจารย์คงเดช : อันนี้อาบว่าน ที่เอาน้ำาค้างไปขวดหนึ่งนี่ เอาไปผสม
ในอ่างว่านแล้วก็อาบ อาบแล้วก็ขึ้นกะไดดาบ แล้ว
ู
พวกตัวอาจารย์เขาก็จะต้งห้างอย่ข้างบนเป็นห้างสูง
ั
แล้วต้องคนแข็ง ๆ จับตีนสองข้างก่อนชูรดจากตีน
ี
มาหาหัวแล้วป้นเอาหัวรดลงมา เอ๊ะ... หรือรดทาง
หัวก่อนลงมาทางตีน แล้วพลิกเอาตีนขึ้นไปรับแล้ว
รดเอาตีนลงมาหาหัว แล้วปล่อยลงมาเลยตรงข้างล่าง
เนี่ยเขาเรียกว่า “หลุมกลบ” หลาวไม้รวกปาดเสี้ยม
ั
ปลาย สักไว้เต็มหลุมน่นแหละ ซ้วบลงมาหละก็หนัง
มันจะยู่ ๆ หมดหละครับ แล้วก็ปีนขึ้นไป พอปีนขึ้น
ไปแล้วก็ขั้นกะไดดาบ
พ่อบำาเพ็ญ : แม่ห้ามเด้อบาดนี่
๙๗
๙๖ ๑ ๐ ๐ ปี ช า ต ก า ล
๑ ๐ ๐ ปี ช า ต ก า ล