Page 93 - ebook.msu.ac.th
P. 93
บัดนี้ยังเสาขวัญพากันเป็นคู่อยู่ทางไกล
ล้ำกว่าไม้ยาวถืกโสก
ลำนี้อยู่โคกคล้อยแคมป่าตีนดง
ไม้คะยอมลำยาว
ถืกด้ามขวานเข้าเสาคำ
ฟันล้มล่าวลงจงใจฟันเลยแล้ว
ตัดลำแล้วแผ้วสินปลาย
ขี้ขอนยายเดียระดาษ
มาลำบากเจ้าหนหวย
สวายพองายอยากข้าว
ลำบากเจ้าหลายมื้ออ่อนแฮง
ลางมื้อฮามแลงข้าว
หิวแฮงเจ้านอนอยู่
วันหน้าเซางายแล้วเล่าไป
จงใจเข้าดงดอนดั้นป่า มานั้น
เห็นหมู่นกฮ่ำฮ้องปลายไม้ฮำไฮ
ตาไนฮ้องเสียงดังในโคก
โพนดก ฮ้องปลายไม้ ฮ่ำคอน
สุดที่อาวรณ์ ฮ้อนไฟลามไหม้ป่า มานั้น
เจ้าก็ขึ้นคั่วโคกกว้างหลายชั้น ซ่องซัน
พอเมื่อตาเว็นขึ้นสวายพองายแดดแก่ มาแล้ว
เหื่อหยาดย้อยฮำหน้าเจ้าหลั่งไหล
สุดที่วิสัยฮ้อนคางแคลนคามเมื่อย
คึดอยากน้ำคอแห้งไคลย้อย
แดดแฮ่งไหม้ แมงไม้แฮ่งตอม
สุดที่อาวรณ์ฮ้อนเซซนหาฮ่ม
เข้าฮ่มไม้ล้ม ลมต้องเป่าเบื้องเบิกเป่าเย็น
พอเมื่อตาวันคล้อยเมือแฮงแดดอ่อน มานั้น
ฟังยินได้เซาแค้น
ฟังอยู่แล้วเลาคึดฮอดชู้เก่า
เยื้อนคนิงหาเจ้าภายหลังบ้านเก่า อยู่แล้ว
แล้วจึงคึดได้ ฮู้ขันเข้าต่อเฮือน
ปีเดือนนับมื้อค่อน วันยามนับมื้อถ่าย มาแล้ว
วันสืบมื้อวันหน้าฮอดเถิง มาแล้ว
ฟ้าฮ้องขว้ามสังขารปีใหม่ มาแล้ว
91
