Page 94 - ebook.msu.ac.th
P. 94
เหิงนานล้ำ ฝนฮำเฮือนเก่า
ฝนฮั่วย้อย ฮำผ้าเจ้าชุ่มเลิง
แล้วจึงคัวคีฟ้าวบายค้อน
เข้าป่าขัดขวาง
พาค้อนเข้าผ่าดง
จงใจเข้าดงดอนดั้น
เถิงพ้อหน้าไม้ถือด้ามฟันล้มล่าวลง
แปวบน ได้ลำยาวฮีลำซื่อ
ขื่อ ค่าวได้ดอนหั่นป่าหัน
ฟันไม้ล้มแปพ่างยาวฮี
เจ้าหากได้โคกกว้างทางคล้อยแค่ดอน
ฟังยินขอนขอนฮ้องสังกาโพนโดก
เป้าป่าไม้ ลังล้าว บ่างบง
แล้วเล่าสนไซข้อง
คนิงคองแคนคึด
พุ้นพี้หลังหน้าแฮงกระสัน
พอเมื่อตาเว็นคล้อยเมือแฮงแดดอ่อน มานั้น
หอมดอกไม้ยามแล้งใจเจ้าวี่วอน
แล้วเล่าคึดฮุ่งฮู้ขันเข้าต่อเฮือน
ปีเดือนนับมื้อฮอดวันยาม นับมื้อถ่ายมาแล้ว
เป็นออนซอนกาเหว่าฮ่ำฮ้อง
แดดแห้งข้อนคราวน้ำแฮ่งไกล
สุดที่วิสัยเยื้อนคราวไกลยากยิ่ง
ขว้ามป่าไม้หลายหลิ่งเหวซัน
ภูผาหนาตันคราวเดินยากลำบากฮ้อนหิว
แดดเดือน ๓ ไม้บ่งามคั่วดงเดินยาก
เหลียวเห็นเจือกเบื้องไม้
เลียนลำหลายส่ำ
ต้นต่ำเบื้อ ลำสั้นเจ้าบ่เอา
แล้วเล่าเซาแฮงฮ้อนมีแฮงหาฤกษ์
ลางต้นถากเปลือกแล้ว ใจหาวโกลนกลาง
ลางต้นงามแต่ลำ ใจแมงโกลนนอก
ลางต้นถากมอกแล้วใจหาวโกลนใน
ไม้จังไร ฝูงนี้บ่ดี บ่ควรที่เอาเข้ามาในเขต
92
