Page 204 - ebook.msu.ac.th
P. 204
204 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
แล้วพระยาแลนางเทวีจีงไหว้ว่า เจ้าเป็นตนดี ตนงาม ควรฮักจ าเรินใจ
ยิ่งนัก ลุกแต่ที่ใด มามิตตานี้ก็ข้าจา
มหาเถนเจ้าว่า เฮาลุกแต่เมืองฮ้อยเอ็ดประตูพุ้น มาหาพ่อหาแม่แล
เหดพ่อแม่หนีมาอยู่เมืองมรุกขนครพี้แล
พระยาแลเทวีว่า พ่อแม่เจ้ากูอยู่ที่ใดนั้นจา มหาเถนเจ้าว่า เค้าพ่อ
แม่เฮาอยู่เมืองสีโคตร ๕/๑๗/๑ บองหั้น จีงหนีไปเอาเมียในเมืองฮ้อยเอ็ดปักตู
ประสูดเฮาประเมียมาอยู่หนี่แล
พระยาแลนางเทวีบ่ตรัสสรู้แจ้ง ก็คึดไว้ในใจว่า เจ้าหลงพ่อแม่เสียคาว
(คราว) มัวค าทุกข์จีงถามว่า เจ้าหลงพ่อแม่เสีย ก็ข้ารือว่าดังนั้น
มหาเถนเจ้าจีงถามว่า มหาราสทั้ง ๒ จากที่ใด มาอยู่ที่นี้จา
พระยาจีงว่าผู้ข้าทั้ง ๒ บ่ได้จากที่ใดมา หากเกิดมาแต่กระกูรลละวงสา
ในที่นี้แล
มหาเถนเจ้าว่าเฮาบ่ได้ถามหากระกูลละวงสานา เฮาถามชาดอัน
ก่อนพุ้นแล
๘๑๔
พระยาแลนางเทวี จีงว่าเจ้ากูเป็นอรหันต อันชะรือ
มหาเถนเจ้าว่า อามะ ทาละ
๘๑๕
เมื่อนี้ค าอัจสะจัน ก็เพิงมีมากนัก เทวดาฝูงอยู่ฮักสา ภูมมเสดตร
พระยาแลเทวดา อันฮักสาภูก าพ้าทั้งมวร เป่าหอยสังขเสบทั่วเมือง ทุกบ่อน
เป็นอันม่วนนัก
คนทั้งหลายได้ยินแต่เสียงหอยสังขบ่เห็นเทวดา จีงให้เสียงสาธุกานไป
ทั่วทั้ง ๕/๑๗/๒ (ปี) เมืองแล คือดังเสียงเจ้าสังขวิเชยยะเถน เทสสนาหั้นแล
๘๑๔
หรือ-ผู้ปริวรรต
๘๑๕
ภูมิเศวตฉัตร-ผู้ปริวรรต
