Page 200 - ebook.msu.ac.th
P. 200
200 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
ผืนถ้วน ๒ นั้น ให้เจ้าจุลละระตะนะเถน
ผืนถ้วน ๓ นั้น ให้เจ้า (มหา) สุวัณณะปราสาทเถน
ผืนถ้วน ๔ นั้น ให้เจ้าจุลละสุวัณณะปราสาทเถน
ผืนถ้วน ๕ นั้น ให้เจ้าสังขวิไชยยเถน
๘๐๘
จีงธรงเป็นอันงามยิ่งแล ไปโฮมกันใน ป่า แจ้งคืนอันเป็นสบายแก่
จิดใจ เหดได้ธรงผ้าดอกค าบัพพาระนาคหั้นแล
เจ้าทั้ง ๕ ตรัสสะรู้คาถา ๔ บด อันเค้าแห่งมหากัสสัปปะ เจ้ากล่าวไว้
แต่ก่อน
ว่า ๕/๑๕/๑ คัจสันติ นะระคัจสันติ นี้ ผู้ประเสิด เทียวทางมา
จวบกัน ก็เฮ่งซ ้าประเสิดกว่าเก่า ได้มหารัตตะนะเถนเจ้าพี่น้อง
เมื่อเป็นพระยาสุวัณณะภิงคาละ พระยาค าแดง นั้นตามปัณหา เทียม
ว่า เขือไป นั้นแล
๘๐๙
บดว่า โกเว นะระโกเว นั้น ผู้ สลาส ต่อผู้สลาสมาจวบกัน
ซ้ าสลาสอาสยิ่งกว่าเก่า ได้มหาสุวัณณะปราสาทเถนเจ้าพี่น้องเมื่อเป็น
พระยาจุลละณีพรหมทัด (พระยา) อินทปัตถนครตามปัณหา เทียมว่า
ขามา นั้นแล
บดว่า เญยยา (นะระเญยยา) นั้น ผู้ฮู้ต่อผู้ฮู้มาจวบกันก็ซ้ าฮู้
ยิ่งกว่าเก่าได้เจ้าสังขวิไชยยเถน เมื่อเป็นพระยานันทเสนแลจวบพระยา
ติโคตรบูร แม่นในเมืองฮ้อยเอ็ดประตูก็เล่าซ้ าจวบกันในชาตติอันนี้
ตามปัณหาเทียมว่า ขาไป นั้นแล
บดว่า สาคะตันติ นะระสาคันติ นั้นได้พระยาสุริยวงสาสิทธิ
เตชธัมมิกกรา ๕/๑๕/๒ (ปรา) ชาทิราสเอกกราส นางสีระตะนะเทวีแล
พระยาจันทบุรีแลนางอินสว่างนั้น ถือว่าผู้ฮักมาจวบกัน ก็ซ้ าฮักยิ่ง
กว่าเก่า เหดผัวเค้า ตามปัณหาเทียมว่า เขือมา นั้นแล
๘๐๘
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า ป่าโพน และฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า ป่าโพนแจ้ง
๘๐๙
ฉลาด-ผู้ปริวรรต
