Page 66 - ebook.msu.ac.th
P. 66
66 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
ยาม ๑/๑๗/๒ (ขี) นั้นพระเจ้าสระเด็ดจจขึ้นอากาดลงมาสรัฏฐิดดอยกัป-
๒๒๑
ปันนะคีรี คือว่าภูก าพ้าในราตี คืนนั้นวิสุกัมมะเทวบุดลงมาอุปปัฏฐากด้วย
๒๒๒
อาสนะแลพิดานฮิง แล้วจีงหนีก็มีแล
๒๒๓
ยามนั้นพระเจ้าเอาบาสห้อยไว้ในหง่า ไม้ปาแป้งต้นนึงเบื้อง
ตะวันตกจีงลงไปสู่แคมน้ าเพื่อว่าจักช าระหินบัณฑกัมพลสิลาบาส
(บันฑุกัมพลศิลาอาสน์) พระยาอินทากะด้างแข็ง สะหัสสะเนตโตอินทา
หลิงเห็นพันช่องจีงไปป่าหิมมมัพพานเอาน ้าอโนตัสส (อโนดาด) มาแล
๒๒๔
ไม้นวด (ไม้สีฟัน) น ามาถวายพระเจ้าช าระแล้วธรงผ้าเอาบาสอว่ายหน้า
สู่ทิสสวันออกสระเด็ดจจไปอิงต้นฮังใต้ปากน ้าเซหั้นน้อยนึงเพื่อว่าหลิงดูเมืองสี
๒๒๕
(โค) ตรบอง แล้ว จีงเข้าไป บิณฑิบาส (ใน) เมืองติโคตรบูร นัคคะเร
พระยาตนนึงอันเสวยราสในเมืองสีโคตรบอง ได้พ าเพ็งบุรสมพพานมากนัก
๒๒๖
จักทัวระเทียว ไปมาเสวยราสบ้านเมือง ๑/๑๘/๑ ในชมพูทวีปทั้งมวร ติกขะ-
ตุง เสี้ยง ๓ ทีซู่เมืองแลจักได้โชตนาพุทธสาสนาเท่า ๕ พันวัสสาเหดดังนั้นจีงได้
ชื่อว่า ติโคตรบูร นั้นแล
พระยาตนนั้นเห็นพระเจ้าจีงขอราทนาให้สันข้าวในที่อยู่แห่งตนพระ
เจ้าอยู่บ่ปากพระยาจีงแต่งข้าวน้ าโภชนะอาหานคิลานะปัจจัยโยเข้าไปด้วย
คมรบ
๒๒๗
ยามนั้นพระพุทธเจ้าปงลงยังบาสให้ฮับเอาสะเพาะ จีงพระยาแล้ว
๒๒๘
อว่ายหน้าคืนตามทางบ่ธรงบาส พระยาจีงมีปิติชมชื่นยินดีใส่บาสแล้วเจาะ
๒๒๑
ราตรี-ผู้ปริวรรต
๒๒๒
ฮิง หมายถึง รึง, ผูก, มัด สันนิษฐานว่า เพดานฮิง น่าจะหมายถึง ผ้าที่ถูกผูกให้เป็นเพดาน
๒๒๓
หมายถึง กิ่ง
๒๒๔
อ่วย หมายถึง หัน
๒๒๕
บิณฑบาต-ผู้ปริวรรต
๒๒๖
หมายถึง ไปมาล าบาก
๒๒๗
เฉพาะ-ผู้ปริวรรต
๒๒๘
หมายถึง ยกใส่หัว บ้างว่า จบ
