Page 85 - ebook.msu.ac.th
P. 85

อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘)  85


                                                     ๓๓๘
                          ไนยะนึงเป็นดังล าอ้อยมีกก   หากขาดเสียแล้วปุคละผู้ก่อ
                               ๓๓๙
                   ประโยชนะรด  อันหอมหวานดังนั้นเอาปายมาตั้งไว้เหนือแผ่นดินจีงแตกเป็น
                   หน่อเป็นล าหวานมีใบก็คมนั้นแลด้วยแท้
                          อรหันต ๒/๗/๑ ชื่อว่าโลกะสะมะปิสี คือว่าจักสว่างเถิงในกาลเป็น

                   พยาสแล  ในเมื่อจุตตินั้นบ่มีเป็นปักกัตติ (ปรกติ) เท่าเสี้ยงกัปใหม่ตั้งก่อสิ่ง
                       ๓๔๐
                   เดียว
                                                                        ๓๔๒
                                                     ๓๔๑
                          พุทธสาสนายังเป็นดังขอบสระพัง   ตั้งไว้ฝนตกลงฟด  ในสระชุ่ม
                   เย็น  ดอกไม้ทั้งหลายมีดอกบัว ดอกอุปปะละ (อุบล) ดอกมัณฑระ (ปุณฑริก)
                   เป็นเค้าก็เกิดมาแล
                          อุปปมาในเมื่อขวบพระพุทธสาสนายังตั้งไว้  ภิกขุตนมีเพียร
                   บุรสมพพานแท้กท าวิปัสสนาให้มั่นก็ยังจักได้เถิงอรหันตท่อบ่มีอิทธิริทธีอันยิ่ง

                   แล
                          ผิว่าไปได้เถิงในชาตติอันนั้นเมื่อจุตติไปเกิดเป็นเทวดาได้ฟัง
                   ธัมมเทสสนาแห่งธัมมกระริก (กถึก) เทวบุด ก็ได้เถิงในส านักนั้นแล
                   ท่านทั้งหลายค่อยกท าอย่าขาดเทิน

                          ดูราอานนปูชายะ อะปูชา ปุคละบูชาพุทธฮูปสาสนาพระตถาคตตั้งไว้
                   นั้นได้ชื่อว่าปุคละผู้บูชาได้ชื่อว่าบูชาแล  อทิบายพระพุทธเจ้า ๒/๗/๒ (เส) สั่ง
                      ๓๔๓
                                                         ๓๔๕
                                         ๓๔๔
                   เส็ด  นี้ ภิกขุก็ดี สมเณน  ก็ดี คนคระหัด  ก็ดีบ่ปัตติบัตติ ตามคองธัมม
                   ค าสอนพระเจ้าตั้งไว้นั้น  ได้ชื่อว่าปุคละบ่บูชาได้ชื่อว่ากท าอะเนสะนากัมมอันบ่

                   ๓๓๘
                       หมายถึง ล าต้น
                   ๓๓๙
                       รส-ผู้ปริวรรต
                   ๓๔๐
                       ไม่พบในเนื้อหาในฉบับของหอสมุดแห่งชาติ และ ฉบับกรมส่งเสริมวัฒนธรรม
                   ๓๔๑
                       หนอง-ผู้ปริวรรต
                   ๓๔๒
                       หมายถึง เดือด ในที่นี้น่าจะหมายถึง เกิดคลื่นฟอง, นอง, ท่วม-ผู้ปริวรรต
                   ๓๔๓
                       เสร็จ-ผู้ปริวรรต
                   ๓๔๔
                       สามเณร-ผู้ปริวรรต
                   ๓๔๕
                       คฤหัสถ์-ผู้ปริวรรต
   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90