Page 88 - ebook.msu.ac.th
P. 88
88 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
แม่นชาวเมืองหนองหานหลวง อันพระยาสุวัณณภิงคละเป็นเค้า
ชาวเมืองหนองหานน้อยมีพระยาค้าแดงเป็นเค้าตกแต่งกันฟันแลงมาไว้แล้ว
คนทั้งหลายจีงจาพัน (พนัน) กันว่าผู้ชายชาวเมืองหนองหานหลวงจักก่ออูปมุง
๓๕๑
อันนึงเทิงดอยที่แท่นพระเจ้าสรัฏฐิดแต่ก่อนนั้น ให้สิ่วหินเข้าไลหางปา
๓๕๒
ทั้งมวร ผู้ยิง ให้ก่ออูปมุงอันนึงแข่งกันดูเทิน ๒/๙/๑ วันหน้าพอฮุ่งแจ้งเห็น
๓๕๔
๓๕๓
ลายมือให้ก็เอาส้าคัน หมายดาวเพ็ก ออกให้แล้วผิว่าผู้ใดก่อแล้ว
๓๕๕
พ้อม ดาวเพ็กออกจักไว้ธาตุหัวอกให้ไปถาปันนาหั้นแล
ยามนั้นผู้ยิงทั้งหลายออกเป็นชาวเมืองหนองหานหลวงแลหนองหาน
๓๕๗
๓๕๖
น้อยก็เข้าแฮง กันก่ออูปมุงคัดแข่งผู้ชายเขาว่าไผ มีมือดังพระนารายนั้น
จาก็หากมีมือห้านิ้วซู่คนแลว่าดังนั้นแล้วจีงก่อ
๓๕๘
ฝูงพ่อชายทั้งหลายโอด ว่ามีก าลังกว่า (บ่) จักพ่ายผู้ยิง (จีง) ลวดจัก
ก่อขัว (สะพาน) หินอันนึงยาวได้ฮ้อยวาทางขวางได้ห้าวาไปจุ (ถึง) ตีนภูแล้วจีง
ก่อขั้นไดแก้วขึ้น ผู้เถ้าผู้แก่ว่าให้ก่ออูปมุงให้แล้วทันดาวเพ็กออกก่อนเทินยัง
เหลือท่อใดจีงก่อขัวแลขั้นไดเทิน ลวดบ่ฟังท่อติจักกายเสียว่าดังนี้จีงก่ออูปมุง
เป็นเตาไว้สี่ด้านแต่ฝาไปทันได้ก่อพานอูปปรารมี หินอันขนมาไป่ทันฮอด
๒/๙/๒ (ไส) นั้นท่อแผ่นกาลาท่อแผ่นแถบก็มี เข้าป่องซอดคอนซา (หิ้ว) เขาก็มี
หลายหามแด่ก็มีหิ้วแด่ก็มี
ยามนั้นผู้ยิงทั้งหลายเห็นผู้ชายก่อจักแล้วก่อนจีงแต่งกันเป็นหมู่เป็นชุม
อันมีมายาช่างปฏิโลมตระหลุให้ไปเย้า (ยัวะ) ไยผู้ชายซุมเป็นก าลังขนหินนั้น
๓๕๑
ไลหางปลา-ผู้ปริวรรต
๓๕๒
ผู้หญิง-ผู้ปริวรรต
๓๕๓
ส าคัญ-ผู้ปริวรรต
๓๕๔
หมายถึง ดาวประกายพรึก
๓๕๕
พร้อม-ผู้ปริวรรต
๓๕๖
ร่วมแรง-ผู้ปริวรรต
๓๕๗
หมายถึง ใคร
๓๕๘
หมายถึง พูด, เจรจา, สนทนา, โอดอ้าง, อวด
