Page 83 - ebook.msu.ac.th
P. 83
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 83
๓๒๔
พระเจ้าจีงกล่าวพระตถาคตจักนิพพานในเมืองกุสินาราย เหดว่า
๓๒๕
(ยัง) ไป่ได้มีมิตตา (เมตตา) ยังพราม ผู้นึงหั้นแล เมืองอันนี้มีพรามผู้นึงชื่อ
๓๒๖
ว่าโสตถิพรามแลได้เอาหย้าคา เขียวแปดก ามาปูให้พระตถาคตนั่งลวดเกิด
เป็นแท่นแก้วจีงได้ตัดผยาสัพพัญญุตญาน ๒/๕/๒ (สุ) แท้ดีหลีแล
เมื่อพระตถาคตได้เป็นพระยาสุทธัสสนมหาจักกวัตติราสเป็นใหย่ใน
เป็น (เมือง) อันนี้กงจักแลแก้วมณียังเห็นเมืองอันนี้หากเป็นที่นิพพานแห่งพระ
เจ้าทั้งหลายในหว่างไม้ฮังหั้นแลไม้ทั้งหลาย (ต้น) ใดก็ดีว่าพระตถาคตนิพพาน
ไปแล้ว
ปุคละผู้ใดได้ยังคึดฮอดอันพระตถาคตได้บรโพน (บริโภค) นั้นเอา
ต้นไม้ฮังนั้นมาส้างพุทธฮูปก็ประเสิดนัก เหดว่าไม้ ๒ ต้นนี้พระตถาคตได้
๓๒๗
บรโพก เป็นอันประเสิดแล พระเจ้ากล่าวท่อนั้นแล้วสันยังหมูง้วนจีงไปเมือง
๓๒๘
กุสินารายฮาก ออกเป็นเลือด
เจ้าอานนไปเอาน้ ามาให้สันก็เกิดเป็นขุ่นเป็นตมเสียซู่แห่งเจ้าจีงไหว้ว่า
ผู้ข้าไปเอาน้ าที่ใดมาให้สันก็ขุ่นเสียผู้ข้าจักซ้ าไปหาอันใหม่ก่อน สัพพัญญูเจ้าจีง
ว่าอย่าได้ไปเอาเทิน แม่นว่าท่านไปเอาที่ใดน้ าอันใสแต่ก่อนนั้นก็จักขุ่นเป็นตม
สิ่งเดียว ๒/๖/๑ นั้นแล
ดูราอานนเมื่อชาตติก่อนพุ้นพระตถาคตได้เป็นพ่อค้าเกียรงัว (เกวียน
๓๒๙
วัว) แคมทางอยากน้ าน าอันใสมีที่ไก (ไกล) น้ าอันขุ่นมีที่ใก้ (ใกล้) ค้าค้าน มี
ฟ้าวย้ายเกียรไปจูงงัวไปให้กินน้ าอันขุ่นแกมตมเวน (เวร) อันนั้นไป่หมดก็มาซ้ า
บัดนี้แล
๓๒๔
เมืองกุสินารา-ผู้ปริวรรต
๓๒๕
พราหมณ์-ผู้ปริวรรต
๓๒๖
หญ้าคา-ผู้ปริวรรต
๓๒๗
บริโภค-ผู้ปริวรรต
๓๒๘
หมายถึง ราก, อาเจียน
๓๒๙
ความเกียจค้าน-ผู้ปริวรรต
