Page 116 - ebook.msu.ac.th
P. 116
พ่อแม่ขามิ่งเมี้ยนตายแท้ดังกัน
อันนี้บ่ควรให้เอากันเป็นคู่พระยาเอย
ซู่คนซ่เู ป็นกำพร้าก็ขวางแท้บ่ดีแท้ดาย
คันว่าขาหากยังลื่นถ้อยจะเอากันบ่อย่าสันนั้น
ให้ลงปลูกตูบตั้งกลางบ้านจิงสู่ขวัญนั้นเทิน
แล้วให้สมมาเจ้าวงศาเฒ่าแก่
ให้พร้อมมังคละแล้วจิงเข้าขึ้นเฮือนนั้นเนอ
คันว่าทำขวัญให้ในเฮือนก็ขวางยิ่งจิงแล้ว
มันจะฮ้อนเผาเชื้องัวควายมิ่งมรณ์ขานั้น
คันบ่เป็นหน่วยแท้ก็ฮ้างเปล่าหนีกันนั้นดาย
ขาจะทำการใดบ่ฮุ่งใสเฮืองได้
อันหนึ่งทางซ้ายนั้นปิตาตายจาก
หญิงผู้นั้นปิตาเฒ่าก็เล่าตาย
ขานี้ก็บ่ควรสมสร้างดอมกันเป็นคู่
จะเดือดร้อนพงศ์เชื้อลูกหลาน
ฝูงหมู่ชาวเมืองพร้อมงัวควายสัตว์สิ่งก็ดี
ฮ้อนเดือดไหม้ซู่อันแท้ก็เพื่อขานั้นแล้ว
อันหนึ่งทางชายนั้นตายเสียตนพ่อ
หญิงผู้นั้นมาดาแก้วก็เล่าตายดังนั้น
ขาหากเอากันแท้คันบ่ตายก็ฮ้างเปล่าจิงแล้ว
ก็บ่ชอบที่ห้องพระธรรมเจ้ากล่าวมา
เกรงจะเสียบุตรีน้อยหญิงชายลูกอ่อน
ขานั้นอันจะทำสืบสร้างเมืองเหย้าก็บ่เฮือง
ซู่คนซ่ทู ุกข์ไฮ้เอากันนับมื้อชั่วไปดาย
เบื้องหนึ่งมีเบื้องหนึ่งไฮ้ปานนั้นก็จิงแคลน
อันนี้ในธรรมเจ้าธรรมดาสอนโลกจิงดาย
พระยาจงจำจื่อไว้เอาท้อนอย่าหลง
(ธรรมดาสอนโลก วัดสระทอง บ้านทัน)
การเฮือน การซาน
- ผัวให้มีเมียเป็นคู่กันเนอ
อย่าได้ปะไปฮ้างชาวบ้านเพิ่นสิเตียน
มีเกให้มีกาเป็นคู่กันนั้น
เกลือบ่มีค้างเหย้า
ให้สมสิเปล่าเฮือน
อันนี้ฮีตหากตั้งมาแต่บุพเพ
114
