Page 115 - ebook.msu.ac.th
P. 115
บ่อนต้นไม้อยู่พอประสม
บ่มีลำใดซุนหง่าใบพอต้อง
เป็นลำดั้วสูงไปพ้นเพิ่น
บ่มีใบกิ่งก้านตายแท้ชุ่มเย็น
พอเมื่อลมสงัดแล้วเฮาคอยเยี่ยมเบิ่งอยู่นั้น
๑๑๓
ใบหนึ่งติงอยู่บ่แล้วลำนั้นประเสริฐดีมากแล้ว
ควรที่เอามาให้เป็นเสาขวัญซาซังกันดาย
อันว่าเสาหมู่นั้นตามท้อนแต่ซ่างเอาหั่นท้อน
อันนี้อุตตะมังแท้เป็นเฮือนเศรษฐีใหญ่จิงแล้ว
แสนจะทุกข์ขนาดไฮ้ก็เลยล้ำมังมูนแท้ดาย
อันใดนั้นโดยตนดีชอบให้ทำเที่ยงแท้ตามเจ้าเทศนาเนอ
บัดนี้ยุติกาไว้จักจาบั้นใหม่ก่อนแล้วพระยาทั้งหลายให้จื่อแจ้งจำหมั้นอย่าลืมแท้ดาย
(ธรรมดาสอนโลก วัดสระทอง บ้านทัน)
วิถีการเลือกคู่สู่เหย้าเฮือน
อันว่าสัปปุริสาเชื้อแนวคนเมืองลุ่มเฮานี้
จะให้เขาเป็นคู่แก้วกันให้หล่ำดูแท้ดาย
คันว่าปิตาแก้วมาดาพ่อแม่ขานั้น
ยังพร่ำพร้อมทั้งสองข้างก็ควรแท้ แต่งคองแท้แล้ว
ฮีตหากมีสันใดให้กระทำตามทุกสิ่ง
อย่าได้ไลละม้างคองด้ำฮีตผีแท้ดาย
อย่าได้เห็นแก่หน้าอิดูตนลึ่งแก่นนั้นดาย
ให้แม่นใจแม่ด้ำผีเฮือนนั้นก็จิงดีแท้แล้ว
คันว่าเฮ็ดรูปลวงมักง่ายคองผีดังนั้น
บ่ได้มาวาจาต่อเฮาคำแจ้ง
มันจะขวางขาแท้ผัวเมียสมสู่กันดาย
บ่ตายก็เล่าฮ้างทำสร้างก็บ่เฮืองนั้นแล้ว
บ่ดังนั้นจะขวางหมู่งัวควาย
ทั้งปิตามาดาบ่หมั้นยืนเถิงเฒ่า
หากซ่างเป็นการฮ้อนหนาวเย็นเจ็บปวดไปแล้ว
เพิ่นว่าบ่ทำชอบด้ำผีเฮือนนั้นหากซ่างเป็นแท้ดาย
ควรให้เอาตามเฒ่าบูฮานตั้งแต่งมาดาย
คันว่าจะโผดเสี้ยงพายท้ายจิงคอยขึ้นหั้นท้อน
อันหนึ่งหญิงชายนั้นเป็นกำพอยเสียพรากกันนั้น
113
