Page 113 - ebook.msu.ac.th
P. 113
ไม้บ่เป็นประโยชน์แท้ก็ขวางฮ้ายเกิดโพยแท้แล้ว
อันหนึ่งคันเอาไม้กลางวัสสาฝนท่อง
มาสร้างห้องเฮือนเหย้าอยู่บ่ดีแท้ดาย
นั้นจะจิบหายเสี้ยงของเฮือนทุกสิ่งจิงแล้ว
หากคอยถ่อยต่ำคล้อยลงแท้ก็บ่เห็นนั้นดาย
อันหนึ่งไม้เกิดตั้งจูมปลวกเทิงจอมก็ดี
ใผผู้เอาแปงเฮียนก็บ่ดีจิงแท้
อันหนึ่งลุกโขไม้จมดินฝังอยู่ก็ดี
ใผหากเอามาสร้างเหย้าก็ขวางแท้เที่ยงจริง
อันหนึ่งลุกโขไม้นอนคอนล้มท่าว
ใผเอามาสร้างเหย้าจิบหายเสี้ยงสิ่งของแท้แล้ว
อันหนึ่งลุกโขไม้อยู่น้ำก็ขวางยิ่งหนักหนา
มันจะเป็นลำงามก็อย่าเอามาสร้าง
อันว่าไม้ฟ้าผ่านั้นก็ขวางยิ่งแสนถนัดแท้แล้ว
อย่าได้เอามาเป็นเครื่องเฮือนกระทำสร้าง
อันหนึ่งลุกโขไม้ตายยืนตั้งอยู่ก็ดี
ก็หากขวางยิ่งล้ำคำไฮ้บ่เหือดคีงนั้นแล้ว
อันหนึ่งไม้ตายแล้วล้มอยู่เป็นขอนก็ดี
อย่าได้เอามาแปงสร้างเฮียนกระทำเหย้า
อันหนึ่งลุกโขไม้เป็นโกนก็ขวางยิ่งจิงดาย
ธรรมหากไขกล่าวห้ามก็อย่าได้ล่วงคองนั้นเนอ
อันหนึ่งลุกโขไม้เป็นง่ามหางปลานั้นนา
กับทั้งสุริโยผันผ่าไปก็ขวางแท้
กับทั้งลุกโขไม้เครือเขาเกี้ยวกอดดังนั้น
ก็บ่เป็นที่จั้งเอาแท้สร้างเฮือน
อันหนึ่งลุกโขไม้ใกล้เสื้อหลักเมือง
ก็บ่ควรไปถางถากฟันเพม้าง
เอามาสร้างเฮือนชานแปงอยู่
มันหากขวางขนาดล้ำคำไข้บ่เหือดคีงแท้ดาย
อันหนึ่งลุกโขไม้ใกล้หอไฮ่หอนาก็ดี
ก็บ่ควรเอามาสร้างเฮือนแปงเหย้า
111
