Page 179 - ebook.msu.ac.th
P. 179
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 179
ยามนั้นพรามทั้ง ๒ ลงเฮือลวดมาจากัน ๔/๒๒/๒ (ไน) ว่า เฮาทั้งห้า พ้อม
กันไปดูกงจิดแก้วพระเจ้า แคมหนองคันแทเสื้อน้ า วันนั้นก็บ่พิจารณา
ดูคองเนตตพระเจ้าจักคน แม่นว่าไชยยะพราม ก็หากเห็นก่อนเฮาดีหลี
เหมือนดังบ่ได้เป็นพราม จบไตยยะเพด ฮอยว่า ผีเสื้อน้ าหนองแห่งที่นั้น
๗๓๖
มันกับ กอม เฮา จีงหลงค าคึดเสียแล ฮาทั้ง ๒ สวาดทิยายอาคม
ผาบเสื้อน้ าซู่ตัวแล้ว จีงไปซ้ าดูเทิน เพื่อให้มีค าถวาย พระยาสุมิตตธัมมวง
เจ้าเทิน
พรามทั้งสอง ออกจากเฮือไปสู่ หนองคันแทเสื อน ้า ตามเพสแล้ว
จีงคอยดูเห็นคองเนตตเบื้องตกเวินเพนไกนั้น ฮอยที พระเจ้าไว้จิดแก้ว
ฮอยปาทลักขนาหั้นแล ล่องคืนไป จีงพ้อมกันไปไหว้เทิงคองเนตต ทกคืนที่
สานจอด (ศาลจอด) นางทั้ง ๒ ตาก้ าขวาพระเจ้า ฟาดขว่ามแม่น้ าเป่ง (เปล่ง)
ไปโพนจิกเวียงงัว อว่ายคืนยังที่แคมห้วยมังคละ ๔/๒๓/๑ เหนือ
โฮงพระยาจันทบุรีหั้น
พรามทั้ง ๒ จีงว่า พายหน้าพุ้นสาสนาจักตั้งอยู่ฮุ่งเฮือง แต่สานจอด
นั้น มาข้อนที่ห้วยมังคละหั้นแล แข้นว่า ตาเบื้องขวาพระเจ้า บ่ฟาดขว่ามแม่น้ า
ทกคืน พุทธสาสนาบ้านเมือง คืนไปเถิงคาว (คราว) ๒ หมื่นแล คนทั้งหลาย
๗๓๗
ฝูงไปดอมได้ยินก็ กด เอา
พรามทั้ง ๒ ลงเฮือล่องมาฮอดสานจอด ก็เมือเค้าโฮม จุลลพรามมา
ฮอดก่อน จีงท้วงเกล้าว่า เจ้าทั้ง ๒ มีเกล้าอันยาวประเสิดกว่าผู้ข้า ส่วนดังผู้ข้า
ก็ลืมคึดเสียแล พรามทั้งสองจีงว่าสาธุ ๆ ได้บุรแก่เจ้า ส่วนนึงเทิน จุลลพราม
ยินดีถอดแก้วธัมมโฮง (ธ ามรงค์) ให้คนหน่วยแล
พรามทั้งห้า ปฏิสัตถานต้านเจรจากันแล้ว ให้นางทั้ง ๒ นั่งเตียงแล
เอาน ้าวังใหย่ภูเขาลวงหดสง นางมุงคุรทิปาล เป็นอัคคะมเหสี
(ฝ่ายขวา)
เล่าเอาน ้ากูเวียนหดสง นางมังคละกตัญญู เป็น ๔/๒๓/๒ (โน) อัคคะ-
มเหสีซ้ายก็มีแล
๗๓๖
ครอบ-ผู้ปริวรรต
๗๓๗
หมายถึง กฎ หมายถึง จด, บันทึก
