Page 184 - ebook.msu.ac.th
P. 184
184 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
๗๔๖
ทุปัญญา ทุพพะจะ เสวี อะหิริกัง ทุทธิฏฐิ อัสสะติโค อะนันทิยสังวะโร
๗๔๗
๗๔๘
อัฏฐะติโก โอภาสิโก มะหิจเส อะโนตตะมิ อะขันติ คุระปะโต อะขิริยา
๗๔๙
อัฏฐิ มะหิทัสสะนัง อัสสังกะจิริ
อันว่า พระยาลืมคุรท่านเสีย อัน ๑
มี มะนะ มากนัก อันมีมายาอันกั้งไว้ อัน ๑
เคียด เลี้ยว คดในใจ อัน ๕/๓/๒ (ลิ) ๑
มักมีริสยา (ริษยา) ติเตียนท่าน อัน ๑
๗๕๐
คัน เคียด แลหมายหมั้น อัน ๑
ติเตียนผู้เถ้า ผู้แก่ มีใจกระด้างแข็งดังเสาหิน อัน ๑
ติเตียนสะมัณณะ พราม อันมีใจมานะ อัน ๑
๗๕๑
สิบประกาน นี้ ย่อมมีแก่ปุคละผู้อันใช่นักปราส ให้บังเกิดแก่ตนแล
คันว่าเป็นดังนั้น คนทั้งหลายฝูงนี้อันหามิด (มิตร) แก่ตนบ่ได้แล เทียรย่อมมัก
๗๕๒
ถะหนี่ถี่พ้นประหมาน มัก ค้าน ภาวันนา ท่อมักกามมะคุรแลมัวเมาอยู่ลื่น
ค าประหมาน หาสติบ่ได้ หาผรยา (ผยา/ปัญญา) บ่ได้ สอนก็ยาก เทียรย่อมเสบ
ผู้มีมิดผู้ฮ้าย บ่ฮู้อายแลบาป อันฮู้ปี้นจ าค าเจ้าตนแล บ่เชื่อค าสอนสัพพัญญูเจ้า
๗๕๓
บ่ สังฮอมอินที ตนได้ บ่มักสันโดด (สันโดษ) ในของตน มักมากด้วยสัมปะติ
๗๕๔
๗๕๕
บ่ติปองออกจากบาป อันบ่อดใจได้ บ่อย้า ต่อ คูบาอาจาน หาสังขริ
๗๔๖
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า อินฺทฺริยส วโร
๗๔๗
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า โอตฺตปฺป
๗๔๘
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า คุรุจตฺโต
๗๔๙
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า อส กิจฺจ ถิรี
๗๕๐
หมายถึง โกรธ, กริ้ว
๗๕๑
พบเพียง ๗ ข้อ
๗๕๒
คร้าน-ผู้ปริวรรต
๗๕๓
หมายถึง รวมกัน/ส ารวม, ระวังอินทรีย์-ผู้ปริวรรต
๗๕๔
บ่ย า หมายถึง ไม่เคารพ
