Page 183 - ebook.msu.ac.th
P. 183
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 183
๗๔๔
เข้ามา ดั่งแม่น้ าสระหมุดแล้วแล น้ าน้อยน้ าใหย่ ทั้งมวร สวาน ฮอดกัน
บ่ตันป่องซ่องฮู ให้ไหลเข้ามาทุกวัน ทุกคืน อันนั้นจั่งเป็นดังรือ (ฤา)
จักอทิบายถ้วน ๓ ว่า ปุคละฝูงเป็นนักปราส บ่ห่อนได้เสบยังมิด
(มิตร) ผู้ถ่อย ผู้บาปสักเทื่อ เทียรย่อมเสบผู้ ๕/๒/๒ (ลฺรา) มีบุร มีสีน (ศีล) ดังกัน
แลเป็นชายผู้ประเสิดแท้แล
๗๔๕
พระยาจันทบุรี กล่าวดังนี้แล้ว จีง ฮมเพิง ดูปัณหาอัน
พระยาสุมิตตธัมม ให้เอานาง ๒ คนมาแล ใส่ชื่อแต่เมืองให้ผรากฎ ผู้ ๑ ชื่อว่า
นางมุงคุรทะปาละ นั้นว่า พระยานาคให้แก้ว ๗ ประกานอันประเสิดยิ่งนักแล
บ่เอาไว้กับตัว ให้น าแก้วมาถวายพระยาสุมิตตธัมมเจ้า อันว่าโฮงหลวงแล
ปราสาท สวนอุทิญาน ที่เกิดมีดาย ว่าดังนี้จีงใส่ชื่อนางมาว่า นางมุงคุนทปาละ
แล
ซ้ าฮมเพิง ดูนางผู้ถ้วน ๒ ชื่อว่า นางมัคคะละกัตตัญญู นั้นว่า ให้ตอบ
คุรอันได้แก้ว ๗ ประกานนั้น จีงได้เป็นใหย่ในชุมพูทีปแล ท้าวพระยาทั้งหลาย
จีงน านางมาถวายดาย ว่าดังนี้จีงใส่ชื่อนางมาว่า นางมั (ง) คคะละกัตตัญญู
อันนี้ พระยาสุมิตตธัมมเจ้า เพื่ออัสไภยะโทด (อภัยโทษ) อันได้เอา
นางอินทสว่างลงลอด เป็นเมียนั้น พรามทั้งห้า ๕/๓/๑ มาราชาพิเสกแลเขดแดน
หั้นแล พระยาจันทบุรีตัดแจ้งปัณหาฝูงนี้ในใจแห่งตนดังนี้ จีงกล่าวคาถาอัน
หลัง ให้พรามทั้งห้าได้ยินดังนี้แล้ว อันพรามทั้งห้าเอานางมาพ้อมแลบ่ถวายเมื่อ
ราชาพิเสกนั้น จีงคึดฮอดหัวใจคนทั้งหลาย มีหมื่นหลวงกลางโฮงเป็นเค้า
จีงกล่าวคาถาว่า
โกโธ ปะละโส อะติมาโน มายา สาเถยยะ อิจสา จุปัณหาถัมโพ
สารัมมัง มาโน อะสังมีเชยยะ มัจเสริยะโค สัชชะมะโท ปะมะ มุปปะสะติ
๗๔๔
สวน หมายถึง เดินสวนทางกัน
๗๔๕
หมายถึง ร าพึง
