Page 182 - ebook.msu.ac.th
P. 182
182 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
พระยาจันทบุรีได้ยิน จีงออกปากถามว่า เจ้าทั้งหลายปะฏิสัตถาน-
ปราไส (ปฏิสันถารปราศรัย) เชื่ออันใด นั้นจา
ผู้ข้าทั้งหลาย จาเถิงบุญสมพพานมหาราชเจ้า อันได้เป็นใหย่ ๕/๑/๒ (ล)
นี้ก็ข้าแล
พระยาจันทบุรีว่า เอากันฟังเน้อ จีงกล่าวปัณหา อุปปมาให้แจ้งว่า
ยังมีจิดตาอันนึง (หนึ่ง) เทวดาหั้นแลริจจนาควัดแล้วบรบวร
๗๔๓
๗๔๒
มี พพานตะ อัน ๑ ปุคละหากแปงไว้ด้วย คังลาน เทวดาจีงเอามาจ้ า
กลางตาอันนั้น ให้เป็นฮูปแลหนังสือชื่อนามท้าวพระยามหากระสัดแล้ว
ปุคละจีงเขียนใบลาน สืบตามค ามักอันนั้นแล จักเป็นสิ่งใดนั้นจา จีงกล่าวคาถา
อันตนหากได้สระดับฮับฟัง เอาแต่ส านักอรหันตาเจ้าเทสสนา
สืบค าพระพุทธเจ้าว่า
บุพเพวะ สันนิวาเสนะ วา ปะจุปันนะหิเตนะ วา เอวันตะ ชายะเต
เปมัง อุปปะลังวะ ยะถาทะเก วันนะนะ รักขันติ สิหัง สิโห รักขันติ วะนานิ-
นะ ภัชเช ปาปะเกมิตเต นะภัชเช ปุริสาธัมเม ภัชเชถะ มิตเต กัลป์ยาเน ภะ-
๕/๒/๑ เชยยะ ถะ ปุริสุตตะเม ดังนี้
อทิบายว่า ค าฮักพระยาสุมิตตธัมม มีในพระยาจันทบุรี ด้วยเหดอัน
ได้อยู่ดอมกันแต่ชาตติก่อน จีงมีค าฮักกันดาย ประกาน ๑ ฮักกันด้วยอันให้เป็น
ประโยชนะเป็นคุรแก่กัน ในอัตตะภาวะชั่วนี้ เป็นดังดอกอุปปะละแลน้ ามาถืก
ต้องกัน จีงชื่นบานเซิ่ง (ซึ่ง) กันแล
อธิปปายถ้วน ๒ ว่า ป่าอาไสซึ่งฮักยังราชสี ให้อยู่สวัสสดี ราชสีก็ฮักสา
ยังป่าให้ดกหนา ราชาท้าวพระยามหากระสัดต่างประเทด ใช้มาก็อย่าได้ห้ามให้
๗๔๒
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า “กานตา”, ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า “ก้านตา”
๗๔๓
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า “คลังลาน”, ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า “ก้านลาน”
