Page 18 - ebook.msu.ac.th
P. 18
18 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
จากภาพตัวอย่าง ๐๓–๐๕ งานช้าระอุรังคนิทาน ฉบับลายมือ ส้านวน
ร้อยแก้ว ช้าระโดย พระอริยานุวัตร ระบุไว้ในหน้าสุดท้าย ว่า “ในอุรังคนิทำน
ผูก ๕ มีอยู่ ๒๔ ใบลำน” สรุปคือเป็นคนละฉบับกับอุรังคธาตุ
จ.ศ. ๑๑๖๗ ฉบับที่ปริวรรตนี ซึ่ง ผูก ๕ มี จ ำนวน ๒๘ ใบลำน
กระบวนการปริวรรตที่ใช้นั น เป็นวิธีการถ่ายถอดค้าต่อค้า บรรทัดต่อ
บรรทัด สันนิษฐานวรรณยุกต์ เปลี่ยนบางค้าให้สะกดตามรูปแบบปัจจุบัน
การน้าเสนออักขรวิธีที่พบภายในเล่ม มีดังนี
การใช้ = “ช/ซ” ทั งพยัญชนะต้นและตัวสะกด ผู้ปริวรรตจึงเลือกใช้
ช ในกรณีที่เป็นค้าศัพท์ทั่วไปบางค้า/ตัวสะกดในภาษาบาลี เช่น กระไทชาย,
คันไชสี, ชะรือ, ช้างพาย, ช้างสาน, ชุมพูทีป, โชก, ไชยประเสิด, เบ็งชอร, ประ-
หนีช, ปาชนาก, พิชช, เมืองราชคึห, เมื่อสุดเมื่อช้อย, โยดชนะ, ราชบุด, อะสา
ชะไน เป็นต้น ส่วน ซ ใช้เขียนค้าศัพท์ที่เป็นเสียงพื นถิ่น ซ่วงไซ้, ซ่อย, ซะกาน,
ซะดุ้ง, ซะเด็น, ซ้าย, ซ ้า, ซี น, ซู่, เซ่น, นาแซง, ปากซะดิง, ปากเซ, ปากห้วย
ซวยน้าเลี ยงพ่อนม, ใส่ไซ, อยืนเซา เป็นต้น หรือ แทน ทร ในปัจจุบัน เช่น หาด
ซาย เป็นต้น นอกจากนี ยังพบการใช้ ธร เช่น ธรง เป็นต้น
เนื่องจากในอักษรธรรมมีรูป f “ฑ/ด” ทั งพยัญชนะต้นและตัวสะกด
ผู้ปริวรรตจึงเลือกใช้ ด ในกรณีที่เป็นตัวสะกด ในแม่ กด หรือ ค้าศัพท์ทั่วไป
เช่น กงจิดแก้ว, เทวบุด, กระดี, กระฮอกด่อน, ดอกบัว เป็นต้น
ส่วน ฑ ใช้เขียนค้าศัพท์ที่เป็นภาษาบาลีต่อจาก ณ เช่น กุมภัณฑ,
ดอกปุรณฑรึก, ดอกมันฑรึก, ทัณฑะ, ธัมมะจิณฑา, นักปราสบัณฑัตต (ฑิต),
บิณฑิบาส, บุณฑริก, มัณฑกเทวบุด, มัตถกุณฑลีเทวบุด เป็นต้น
