Page 185 - ebook.msu.ac.th
P. 185
อุรังคธาตุ จ.ศ. ๑๑๖๗ (พ.ศ. ๒๓๔๘) 185
อันขาวในใจบ่ได้ ท่อหลิงดูชายผู้ถ่อย ๕/๔/๑ ฮ้าย แล้วไปชุมนุมกับดอมคนอันนี้
หากเป็นคองปฏิบัดแห่งตนคนพาล ปุถุชนะเขาทั้งหลาย จักหลับอยู่บ่ฮู้ตื่นหนี
แล
คนทั้งหลายได้ (ยิน) เป็นอัจสะจัน ก็เฮ่งซ้ าเหลื่อมใสซึ่งพระยาจันทบุรี
ว่าเป็นดังตาเหดแลมาสอนเฮาให้ฮู้ยังคองแท้แล
คนทั้งหลายจีงพ้อมกันไหว้ว่า เมื่อเป็นดังนั้นบาปจีงมีสิ่งใดก็ข้าจา
พระยาจันทบุรีกล่าวคาถาว่า
๗๕๖
อัถถะ ประปานิ (กัมมานิ) กะโรนโต นะ พุชชะติเสหิ กัมมะหิ
ทุเมโท อัคคิทะโฆ ตัปปะติ ดังนี้
อะธิปปายว่า ปุคละฝูงเป็นไปได้กท าอันเป็นบาป ก็บ่ตรัสสรู้ยังวิบาก
แห่งตนว่าเป็นโทด (โทษ) ได้ คนฝูงถ่อย ได้ไปเกิดในนารก แปวไฟหากไหม้
เดือดฮ้อน จีงฮู้กัมมะวิบากแห่งตนหั้นแล
คนทั้งหลายไหว้ว่า กท าสิ่งใด จีงหายกัมมะวิบากก็ข้าจา
พระยาจันทบุรีจีงกล่าวคาถาว่า
อัปปะมะโท อะมะตัง ปะทัง ปะมาโท มั ๕/๔/๒ (ลี) จจุโน ปะทัง
อัปปะมัตตา นา มียันติ เย ปะมัตตา ยะถา มะตะ สัทโธ สีเลนะ เซิ่ง สัมปันโน
๗๕๘
๗๕๗
ยะโสโภคะสัมมะปิโต ยัง ยัง มะเทสัง อะชะติ ตัตถะ ตัตเถวะ ปูชิโต
(ติ) ดังนี้
๗๕๙
อะธิปปายว่า ปุคละฝูงบ่ ประหมาส หลงลืมในกุสสละบุรคุรแก้ว ๓
ประกานนั้น เป็นคองอันได้ยังนิพพานแล
ปุคละฝูงประหมาสบุรคุรแก้ว ๓ ประกานนั้น หากเป็นคองแห่งค าตาย
๗๕๕
ครูบาอาจารย์-ผู้ปริวรรต
๗๕๖
ฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า กัมเมหิ
๗๕๗
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า ยโสโภคสมปฺปิโต
๗๕๘
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า ภชติ
๗๕๙
ประมาท-ผู้ปริวรรต
