Page 198 - ebook.msu.ac.th
P. 198
198 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
ยามนั้นอรหันตาเจ้า คืนว่ามาหา (มหา) รัตตะนะเถน จุลละรัตตะ-นะ
เถน เอาทาส (ธาตุ) แข้วฝาง ๔ ลูก มาถะปันนา ไว้ ท่าหอแพ หั้นแล
มหาสุวัณณะปราสาทเถน จุลละสุวัณณะปราสาทธะเถน เอาธาส
(ธาตุ) แข้วฝาง ๓ ลูก มาถาปันนาไว้ที่ โพนจิกเวียงงัวหั้นแลฯ
เจ้าสังขวิไชยยเถน เอาทาส (ธาตุ) ฝ่าตีนขวาเก้าลูก มาไว้เมืองหล้า-
๘๐๑
หนองแลคนทั้งหลาย ว่า หนองคาย คาว (คราว) น้าเลี้ยงพ่อนมส้างอูปมุง
๘๐๒
ในแผ่นดินแล้ว ก็เอาธาสฝ่าตีนขวา มาถะปันนาไว้หั้นแล
เจ้าสังขวิไชยยเถนแลมหาสุวัณณะปราสาทเถน พี่น้องก็มาโฮม
เอาสันทะกันที่หอ ๕/๑๓/๑ แพ เพื่อจักเมือคารวะอรหันตาเจ้าทั้ง ๒ อัน
นิรัพพานแล้วนั้น อรหันตาเจ้าทั้ง ๕ จีงขึ้นเมือที่หนองแปวหั้น เสฏฐะเชยยะ
นิมิด หอไชไว้ ๕ หลัง ที่หนองแปว ให้เจ้าทั้งห้ามิตตา ฮุ่งเช้าจีงไปบิณฑิบาส
ไต่ขัวไม้ดู่ไป พระยาจันทบุรีใส่บาสแล้วราสทะนา (อาราธนา) ให้อยู่มิตตา
มหารัตตะนะเถนเจ้าพี่น้อง มาหะ (มหา) สุวัณณะปราสาทเถนเจ้าพี่น้อง
น าแคมน้ าบึงคืนเมือใต้ หาที่อยู่สบายฮอดเพียงหาสซาย ผ่อดูล้ าแม่นแปว
เสฏฐะเชยยะนาคเทียว
เสฏฐะเชยยะนาค จีงนิมิดเป็นผ้าขาวผู้ ๑ ถือ เผียกไมด่อนเจ็ด-
๘๐๓
แกว มาไหว้
อรหันตาเจ้าทั้ง ๕ ว่า ผู้ข้าเอาเผียกค่าตัวผู้ข้าอันนี้ แทกแต่แคมน้ า
ของขึ้นมาสุดเผียกได้ ๓ สิบ ๓ ค่าแล ขอเจ้ากูอยู่มิตตาหนี้ก่อน (นี่ก่อน) ที่นี้
เป็นมังคะละ ๕/๑๓/๒ (ละ) แล อรหันตาเจ้าฮู้ว่าเสฏฐเชยยะนาคนิมิดเอา ๒ ตัว
คือว่า มหาระตะนะเถนเจ้าพี่น้อง ตั้งอยู่เผียกสุด เสฏฐเชยยะ (นาค) ว่าเจ้ากูอยู่
กกเผียกเทิน จีงซ้ าแทกแต่ปรา (ป่า) กกเผียกนั้น ออกไปนอกหว่างหนอง-
คันแทเสื้อน้ านั้น ก็ได้ ๓ สิบวา สุดแม่นป่องกอง (?) เทียวเสฏฐเชยยะนาค
มหาสุวัณณปราสาทเถนพี่น้อง ก็อยู่แต่นั้นแล
๘๐๑
ในใบลานชุดนี้พบค าว่า “หนองคาย” เพียงครั้งเดียว-ผู้ปริวรรต
๘๐๒
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติ ว่า ขนาดกว้างด้านละ ๒ วา ๒ ศอก สูง ๓ วา
๘๐๓
หมายถึง เส้นเชือกวัดระยะไหมขาวเจ็ดเกลียว
