Page 194 - ebook.msu.ac.th
P. 194
194 ณรงค์ศักดิ์ ราวะรินทร์
๗๘๒
เมื่อพระเจ้ายังทัวระมานได้มาสรัฏฐิดที่ปากถ ้าวัชชิระรูปปรากาน
๗๘๓
หว่างภู ๒ อัน ถัด ระโว้ หั้น
อรหันตาเจ้าทั้ง ๘ พ้อมกันไปแผ่นกะดานระหินเป็นพื้นบ้านพื้นเมือง
แลอุปปเทดนิทานทั้งมวร ไว้อันจักฮักสาพุทธ ๕/๑๐/๑ สาสนาแล
พื้นธาตุพระพุทธเจ้า อันจักได้อยายไว้ในชุมพูทีปแลพื้นฮอยปาทลักขนากับทั้ง
๗๘๔
สาสนนัคคะละนิทานสัพพัญญูเจ้าซู่อัน ก็สัก ไว้หั้นทั้งมวรแล
พ่อคูทั้ง ๓ นั้นจีงสั่งลูก (ศิษย์) ทั้ง ๕ ให้เอาธาตุอันเอามานั้น
ว่า
ให้ไว้ธาตุหัวเหน่า ที่ภูเขาลวงหั้นเทิน
ธาตุฝ่าตีนขวา ไว้เมืองหล้าหนองทั งหลายหั้นเทิน
ธาตุแข้วฝาง ไว้เวียงงัว ๓ ลูก, ไว้ท่าหอแพ ๔ ลูก
อรหันตาเจ้าทั้ง ๓ สั่งหนี (นี้) แล้ว ก็คืนหนีเมือสู่เมืองราชคึหะดังครั้ง
เก่าแล
ยามนั้นอรหันตาเจ้าทั้ง ๕ จีงเอาธาตุพระเจ้า มาตั้งอยู่ใน
ฮ่มไม้ปาแป้งที่ภูเขาลวงหั้น พระยาจันทบุรีแลหมื่นกลางโฮง เมื่อว่าอรหันตา-
เจ้า เอาธาตุสัพพัญญูมาก็ชื่นชมยินดี จีงให้เมือเอานางอินสว่างระตะนะเกสี-
๗๘๖
๗๘๕
ราชเทวีมา นางก็แจ้งใน กาน บุรีจันเอาค าหล่อเป็น ฮูปสิง (สี่) ตัว
หนักสี่หมื่น เอาก้นสิงมาจุกัน เอาค า ๒ ๕/๑๐/๒ (โล) หมื่น มาหล่อเป็นฮูป
๗๘๗
อูปมุงประดับด้วยแก้ว นางจีงเอาล่องมายังสานจอด หั้น
๗๘๒
ฉบับของหอสมุดแห่งชาติและฉบับของกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ว่า ถ ้าแก้ววชิรปราการ
๗๘๓
หมายถึง ละโว้-ผู้ปริวรรต
๗๘๔
หมายถึง สลัก, จารึก : สังเกตว่า แม้เขียน ส ก็จริง แต่เสียงกลับเป็น สฺล เช่น
โสก เป็น โสลก, สอง เป็น สลอง, สัก เป็น สลัก เป็นต้น -ผู้ปริวรรต
๗๘๕
การ, งาน-ผู้ปริวรรต
๗๘๖
รูปสิงห์-ผู้ปริวรรต
๗๘๗
ศาลาจอด-ผู้ปริวรรต
